Ήταν ανέκαθεν γνωστό πως η Bugatti έδινε μεγάλη σημασία στη χρήση προηγμένων τεχνολογικών λύσεων. Τέτοια περίπτωση είναι και το 3D Printing, τεχνολογία που χρησιμοποιείται συνήθως στην αεροδιαστημική, ούσα πολύπλοκη μεν, αλλά παρέχοντας σημαντικά πλεονεκτήματα, δε. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται η μείωση του κόστους για εργαλεία, η μεγαλύτερη ταχύτητα παραγωγής και η δυνατότητα αλλαγών στην τελική μορφή του κάθε εξαρτήματος.
Στα τέλη του 1909, o Ettore Bugatti πραγματοποιώντας το όνειρό του, ίδρυσε στο Μοlsheim δυτικά του Στρασβούργου τη δική του εταιρεία κατασκευής αυτοκινήτων. Η πρώτη Bugatti, η Type 12, μικρή σε διαστάσεις και με κινητήρα 1.400 κ.εκ. παρουσιάστηκε την επόμενη χρονιά στο Σαλόνι του Παρισιού. Πέντε τέτοια αυτοκίνητα μπόρεσε να ολοκληρώσει η βιοτεχνία του το 1910, με την αποφασιστική βοήθεια τραπεζιτών φίλων του, εκ των οποίων μόνο τα δύο επιζούν έως τις ημέρες μας.
Μπορεί η γαλλική εταιρεία να έχει δηλώσει πολλές φορές στο παρελθόν πως «τα ρεκόρ δεν μας ενδιαφέρουν», εντούτοις δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό και με μια ελαφρώς τροποποιημένη εκδοχή της Chiron κατέστη στις αρχές Αυγούστου ο πρώτος κατασκευαστής παγκοσμίως που κατάφερε και επισήμως να σπάσει το φράγμα των 300 μιλίων/ώρα.
Η EB110 αποτέλεσε για την Bugatti ένα μοντέλο-ορόσημο, όντας εν έτει 1991 το πρώτο supercar της εμβληματικής εταιρείας που σηματοδότησε την προσπάθεια αναβίωσής της, την οποία ξεκίνησε με όραμα, πείσμα αλλά και περισσή αυτοπεποίθηση το μακρινό 1987 ο Ιταλός επιχειρηματίας, Romano Artioli. Με συνολική παραγωγή που δεν ξεπέρασε μέσα σε πέντε χρόνια τα μόλις 118 αντίτυπα, η EB110 ουσιαστικά ήταν το μοντέλο που άνοιξε τον δρόμο για τη μελλοντική επιτυχία της εταιρείας που ίδρυσε ο Ettore Bugatti.
Ο διάσημος Πορτογάλος ποδοσφαιριστής της Γιουβέντους, σύμφωνα με δημοσιεύματα που δεν έχουν μέχρι στιγμής επιβεβαιωθεί από τον ίδιο ή τον εκπρόσωπό του, είναι ο άνθρωπος που αγόρασε τη μία και μοναδική στον κόσμο Bugatti La Voiture Noire, πληρώνοντας το ποσό των 16,5 εκατ. ευρώ μαζί με τους φόρους. Την προηγούμενη εβδομάδα είχε γραφτεί πως ο τελικός αποδέκτης του αυτοκινήτου ήταν ο Φέρντιναντ Πιχ, όμως όπως αποδείχτηκε αυτό δεν ισχύει.
Κι αν πιστεύετε ότι το La Voiture Noire δημιουργήθηκε για να παραμείνει ένα λαμπερό έκθεμα αξίας 11 εκατομμυρίων ευρώ, σας ενημερώνουμε πως έχει ήδη πουληθεί. Το La Voiture Noire χαρακτηρίζεται από επιθετικό σχεδιασμό εμπρός, με μια πιο έντονη μάσκα από το Veyron ή το Chiron, ενώ οι προβολείς υποχωρούν πίσω από τις θόλους των τροχών αντί να τοποθετούνται οριζόντια επάνω από τον προφυλακτήρα.
Η Bugatti Chiron Sport "110 ans Bugatti" έρχεται να τιμήσει τις ρίζες της μάρκας και συνάμα ένα από τα πιο διάσημα ανά τον κόσμο εθνικά σύμβολα: τη χαρακτηριστική "Le Bleu-Blanc-Rouge" γαλλική σημαία, με το μπλε, λευκό και κόκκινο χρώμα να διακοσμεί τις εξωτερικές επιφάνειες, αλλά και τους εσωτερικούς χώρους σε διάφορα σημεία.
Η εξέλιξη της τεχνολογίας που αφορά στο αυτοκίνητο χρωστά πολλά στον Carlo Bugatti. O εμπνευσμένος πατέρας είχε σαφή αντίληψη περί του θα μπορούσε να κεντρίσει τους γιούς του, τον Ettore και τον Rembrandt, ώστε με αυτό να ασχοληθούν στην ενήλικη ζωή τους. Διακεκριμένος ξυλογλύπτης και σχεδιαστής πολυτελών επίπλων ο ίδιος, με καλλιτεχνικό ιστορικό, δεν φαινόταν ότι πίστευε μόνο στις διάφορες επιστημονικές ακαδημίες, τις υπηρεσίες των οποίων εκτιμούσε. Για εκείνον, τη μεγαλύτερη σημασία είχε η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.
Τόσο με την Veyron, όσο και με τη νεότερη Chiron, η Bugatti έχει καταφέρει να αναδειχθεί σε μία από τις πρωτοπόρες εταιρείες στον τομέα της ανάπτυξης εντυπωσιακών όσο και αποτελεσματικών στην πράξη τεχνολογιών. Στις αρχές του χρόνου που φεύγει σε μία εβδομάδα από σήμερα , στην παλέτα των τεχνολογικών κατακτήσεων της εταιρείας ήρθε να προστεθεί μία ακόμα: οι πρώτες στον κόσμο 8πίστονες δαγκάνες τρισδιάστατης εκτύπωσης, οι οποίες είναι κατασκευασμένες από τιτάνιο.
Η συντήρηση μιας Bugatti Veyron είναι γνωστό ότι κοστίζει ακριβά (για την ακρίβεια, 21.000 $ για τον τυπικό περιοδικό έλεγχο των 12 μηνών) καθώς, πέραν του διόλου ευκαταφρόνητου κόστους των αναλώσιμων, η αντικατάστασή τους απαιτεί στην πλειοψηφία των περιπτώσεων μία εκτεταμένη αποσυναρμολόγηση του πίσω τμήματος προκειμένου οι εξουσιοδοτημένοι επισκευαστές της εταιρείας να αποκτήσουν άμεση πρόσβαση σε συγκεκριμένα εξαρτήματα και μέρη της κατασκευής.