Με την ευκαιρία της εκδήλωσης μεθαύριο την Κυριακή στην Πάρνηθα, με σημαντικές συμμετοχές και σε κατηγορία Legend και, βέβαια, σε «αγώνα» τύπου Regularity -έργο ΦΙΛΠΑ-, ξεφυλλίζουμε μνήμες από τον «καναπέ» και από το μπάκετ…
Ποτέ μη λες ποτέ, και στην αρχή συλλαμβάνεσαι προδομένος, στη συνέχεια σε αμηχανία και στο τέλος παραδέχεσαι, υποκλίνεσαι και συμμετέχεις. Το σχόλιο αφορά το ιστορικό τρίγωνο αναπαλαίωσης σε Αναβάσεις στη Βούλα και στην Πάρνηθα, σε συνδυασμό με το Τατόι, και εδώ έχουμε τη δημιουργική ενέργεια του ΣΙΣΑ και το σεβασμό στο παρελθόν από τη ΦΙΛΠΑ.
Ευτυχώς, είναι αυτοί οι φίλοι μας του παλιού, που ξεπερνούν με έργο τις απρέπειες της Ομοσπονδίας τους, αντιμετωπίζοντας την ανεπάρκεια της δικής μας, και κρατούν το θρύλο ζωντανό ώστε να έχουμε και κάτι να πούμε στους νεότερους.
Να θυμηθούμε ότι τα αθώα χρόνια, σε λευκό-μαύρο φόντο, η Πάρνηθα και το Τατόι υποστήριζαν το Ράλλυ Ακρόπολις, οπότε αν ποτέ εμείς του Sporting αποκτήσουμε ορθόδοξη διοίκηση με σεβασμό στην ιστορία μας, μπορεί να προκύψει συνδυασμός πολύ υψηλού επιπέδου, με ατού τη σημερινή, την ανανεωμένη διοίκηση της ΦΙΛΠΑ, που προέκυψε για να δημιουργήσει, σε συνδυασμό με τον κ. Γιάννη Καράμπελα του Τρισκέλιον, λαμπερό και σε διεθνές επίπεδο. Ο Γιάννης με την ομάδα του, με εμπιστοσύνη στους φορείς και από τους φορείς, μπορεί να εκπλήξει έχοντας στα χέρια του αυτό το ακατέργαστο χρυσάφι… Είναι η τέχνη του Αργίτη η εξέλιξη των ειδών, με master στην επικοινωνία.
Να ονειρευόμαστε, σημειώνοντας ότι η γιορτή-εκδήλωση στην Πάρνηθα είναι έργο ενός εργάτη με ιστορία στη ΦΙΛΠΑ, του comandante Nicolas Kozanitis. Τεχνίτης ώστε να ξεπερνάει και κάθε τύπου απαγορευμένες ζώνες. Στο κουμάντο την Κυριακή ο αλυτάρχης Χρήστος Χατζηκωνσταντίνου, ένας καθαρόαιμος Sporting που απολαμβάνει το Regularity περιβάλλον.
Σε άσπρο-μαύρο
Ήταν η δεκαετία του 1970, στις αρχές. Οι μεγαλύτεροι στο σχολείο έστηναν αντίσκηνο στην Πάρνηθα και εμείς μάθαμε τι γινόταν εκεί όταν μεγαλώσαμε και συναναστρεφόμαστε, ως του νηπιαγωγείου, τους μεγαλύτερους. Απίστευτες ιστορίες από Ραφτόπουλο, Μέλα, Γιώργο Μοσχού κ.ά. θρύλους της εποχής. Για τα επίσημα, η ενημέρωση προέκυπτε από τις εφημερίδες της Τετάρτης και το Auto Express, ενώ τα συγγράμματα με τις βαριές υπογραφές τα έβρισκες σε 4Tροχούς. Στο DNA τους οι ελληνικοί αγώνες, με Κ.Κ., Άρη Σταθάκη, Τάκη Πιρπιρή και Αντώνη Κόλλια να σε παρασύρουν στο βουνό, άτυπο επιβάτη του Τσινιβίδη, του Μαύρου και του Ζενέτου, και πάντα ρωτούσα τη Γιωργάρα, τον μεγάλο αδελφό, γιατί έχαναν οι GTA και τα «2-2» από την Κορβέτα, από τη Στρίγκλα, αρνί στο χέρι του sir John. Η Alpine του «Σιρόκο» από τη μία και ο Αντώνης Χατζημιχάλης με τη Honda σε δύο τροχούς από την άλλη, τοποθέτησαν αλλού τον πήχη.
Δεν το ζήσαμε, γιατί προέκυψε ανακοπή της άδειας χρήσης του βουνού, αλλά ήταν οι περιγραφές που διαβάσαμε και αργότερα ακούσαμε από τους πρωταγωνιστές, που την έβαλαν στο δικό μας DNA. Το πότισαν και, άλλωστε, η προηγούμενη γενιά ανδρώθηκε με στόχο το ρεκόρ του Φον Τριπς με την εμβληματική Porsche Spyder. «Θα κατέβαινε ο χρόνος αλλά άλλαξε η διαδρομή», διευκρίνιζε με νόημα ο αείμνηστος Γιώργος Ραφτόπουλος.
Πολυχρωμία
Η Πάρνηθα επανήλθε στο ημερολόγιο το 1980 από την ΑΛΑ, με την κ. Καίτη να πιέζει μέσα από το πάθος της να δημιουργεί ξεχωριστά (θα ήταν όμορφο, αλλά καμία σχέση, δεν προκύπτει σύγκριση) τον Ίκαρο να παραβιάζει κάστρα με νεύμα, όντας τότε δυνατός σε κάθε κυβέρνηση, και τον τότε Δημήτρη Βερούτη να μας δίνει εκκίνηση και να σχολιάζει. «Πρόσεχε εδώ και εκεί», και όταν αγριεύαμε ότι δε φτάνουν οι ελεύθερες δοκιμές, να βγαίνει μπροστά και να ουρλιάζει: «Πάμε πάλι!».
Η δική μας Πάρνηθα
Με διάρκεια μέχρι και το 1983, και εδώ ήρωες ήταν ο Μάκης Σαλιάρης, ο Τζιοβάνι Ραγκούζα, επίσης με Chevron, και ο «Νίνο» και όποιοι άλλοι με αυτά τα μονοθέσια με το πλαστικό περίπου αμάξωμα. Τρόμαζες με δαύτα και σταματημένα, πόσω μάλλον σε παιχνίδι με τα βράχια και σημείο αναφοράς το χρονόμετρο, με Μάκη vs Τζιοβάνι να ζωγραφίζουν ξύνοντας βράχια και σε χαλαρά φιλάκια με τα τοιχάκια. Τεχνίτης ο Μάκης, το τέλειωνε, ειδικά στις τέρμα γκάζι πριν από τον τερματισμό της μικρής Ανάβασης. Ψυχάρα ο Ιταλός. Απίστευτο τσαγανό. Λέγανε ότι οδηγούσε ανορθόδοξα, όμως το χρονόμετρο τον δικαίωνε. Το χαμόγελό του και η αγκαλιά του ζεστή, είτε κέρδιζε είτε έχανε. Αγαπημένος.
Ο «Νίνο», ο Κώστας Σαμαρόπουλος, αν οδηγούσε όπως ενεργούσε εκτός κόκπιτ, θα ήταν παγκόσμιος. Σε ιερή σχέση με Φίλιππο Αντωνιάδη και «Θωρ», ανακατεύτηκε με τα κοινά και επέβαλε το διπλό ανέβασμα, ενώ αυτός καθιέρωσε μέσα από την ΕΘΕΑ και τον ΣΟΑΑ, μία φορά το χρόνο, τη μεγάλη διαδρομή.
Μέχρι τον τοίχο όπου ο Βαζάκας με τον Αρσένη και τον Θανάση, η βαριά κληρονομιά του αείμνηστου μπαμπά Σινάνογλου, απειλούν ότι θα πάνε να βάψουν σε καρό. Προσδιορίζοντας το flying της εποχής μας.
Όπως τότε, το 1980, που ο Λεωνίδας Κύρκος στην κυριολεξία με διέσυρε οδηγώντας ένα υποδεέστερο Escort, δανεικό από τον Παύλο Μοσχούτη. Ανεβήκαμε μαζί την προηγούμενη ημέρα, δίπλα του λυτός, χωρίς κάθισμα, στηριγμένος στο cage, με ανοιχτό δρόμο… Τι να κρύψεις; Παιδιά και εμείς, με το ρίσκο τρόπο ζωής, και σωστά τότε, σε συνδυασμό με τα ατυχήματα του «Λέα», του Μάκη και του «Ιαβέρη», επί Γλωσσώτη στην ΕΘΕΑ της μισητής κάποιων, απαγορεύτηκαν οι ανεπίσημες δοκιμές.
Ήταν το ’81 που ανεβαίναμε-κατεβαίναμε με Αντώνη Παπάζογλου, Μανώλη Πουπάκη, Αποσπόρη, Μαρασλή, Μελανίωνα, Παύλο Χουρδάκη κ.ά., όπως τον «Σίρο». Το ’82 ατυχίες, με τον Δημήτρη Γιαλούρη να επισκευάζει τέσσερις φορές τον επιλογέα σε τέσσερα ανεβάσματα, αλλά έχω κρατήσει και τη δική μου σημαία.
Από το 1983 με την ένδειξη «ΑΛΑ», νικητής με ωραίο χρόνο, κάτι δέκατα μπροστά από τον δάσκαλό μου, τον «Ιαβέρη», με το ΝΤΕΝΙΜ, ψηλό και αγέρωχο έτοιμο για όλα, να υποτιμάει το δικό μας χαμηλό, το λευκό ΑΚΑΙ. Το καλυτερότερο Escort, πραγματικό γκρουπ 2 από τον Δημήτρη, τον καλύτερο Escort-man σε αυτήν τη χώρα. Ποιος Σάτον; Γιαλούρης! Σήμερα με τους κ. Γιώργο και Παναγιώτη Παραδείση. Τίποτα τυχαίο.
Στο βουνό, εκπληκτικός ο Νικόλας Περατινός με το Mini απολάμβανε τις μικτές συνθήκες, ενώ πετούσε και ο Δημήτρης Πρασόπουλος με το δύστροπο X1/9.
Σίγουρα έχω ξεχάσει τη μισή Ελλάδα σε αυτή την εισαγωγή στο μεθαύριο, με προοπτική για ακόμα παραπέρα.
Την Κυριακή!
Είπαμε, πρόσκληση από τη ΦΙΛΠΑ σε φάση εξωστρέφειας με τον ωραίο, τον σύγχρονο τρόπο, οπότε σε υποχρεώνει το γεγονός-ανθρώπων έργο να παρευρεθείς με σεβασμό προς κάθε κατεύθυνση. Μεγάλη η λίστα των συμμετοχών, ενδιαφέρον το σφιχτό πρόγραμμα που θα βρείτε στις σελίδες μας, και δε θα μιζεριάσουμε. Σχολιάζουμε θετικά πως η κατηγορία Legend, με την επιλογή μας-τιμή μας, περιλαμβάνει τα σχετικά αυτοκίνητα, όπως τη «037» (και μακάρι να έρθει και το Audi Α1), αλλά και ανθρώπους, όπως τον συναθλητή-team mate μου, Δημήτρη Βαζάκα.
Ο τέλειος συνδυασμός
Λεωνίδας Κύρκος-Γιάννης Σταυρόπουλος, ο Mr Motori, με το ex-Kankounen Ford Escort WRC που το 1999 οδήγησαν στην 6η θέση της Γενικής στο Ράλλυ Ακρόπολις.
Συνδυασμός του ονείρου, και μη με ξυπνάτε, και είναι αυτή η πραγματική ιστορία με ποιότητα που χαρακτηρίζει ευρύτερα το χώρο μας και δείχνει το δρόμο για σοβαρούς αγώνες με Ιστορικά αυτοκίνητα, άμεσα σε YoungTimer σε Legend εκδοχή, και αύριο σε πλήρη ένταξη.
Να ονειρευόμαστε με ποιότητα και σεβασμό, με γεγονός πως έχει ημερομηνία λήξης όποιος παίζει με την αξιοπρέπεια του Έλληνα αγωνιζόμενου.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς._ «Στρατισίνο»
Συνημμένα θα βρείτε οδηγίες για το calibration, το πρόγραμμα της εκδήλωσης, το συμπλήρωμα κανονισμού και τις συμμετοχές. Σας περιμένουμε την Κυριακή στις 10:00, στο parking του τελεφερίκ όπου θα γίνει η διανομή του υλικού και ο τεχνικός έλεγχος των οχημάτων. Η εκκίνηση είναι 400m από το parking. Στο παρακάτω link θα μπορείτε να παρακολουθείτε τα αποτελέσματα της κατηγορίας Regularity https://html5.anube.es/?rally=rally3533
TRIPMETER-CALIBRATION-2022.pdfΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
