Στο διάβα της Αυτοκίνησης έχουν παρουσιαστεί πολλές αντισυμβατικές κατασκευές και σίγουρα το Dynasphere με τον ένα τροχό ήταν μια από τις πιο ρηξικέλευθες.
Πολλοί εφευρέτες εμπνεύστηκαν από τα σχέδια του μεγάλου ζωγράφου και ερευνητή Λεονάρντο ντα Βίντσι, αποκομίζοντας κατά καιρούς εκπληκτικά αποτελέσματα. Ένα από τα πιο διάσημα κατασκευάσματα που επηρρεάστηκαν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό από τις αναζητήσεις του Ιταλού ήταν και το Dynasphere του Βρετανού John Parves.
Αφού έφτιαξε το δοκιμαστικό αυτοκίνητο με τον ένα τροχό και δοκίμασε ένα μοντέλο με ηλεκτροκινητήρα, ο Parves συνειδητοποίησε ότι η ιδέα του δούλευε. Ωστόσο, για το πρωτότυπό του επέλεξε βενζινοκινητήρα και ένα κανονικό κιβώτιο ταχυτήτων, για τα οποία δεν έχουμε περισσότερα τεχνικά στοιχεία. Στα τεστ που ακολούθησαν διαπιστώθηκε ότι το Dynasphere μπορούσε να φτάσει την ταχύτητα των 50 χιλιομέτρων την ώρα.
Ο Βρετανός εφευρέτης, σε συνεντεύξεις και άρθρα αφιερωμένα στο Dynasphere, μιλούσε πολύ για την υπεροχή του δημιουργήματός του έναντι των παραδοσιακών μέσων μεταφοράς. Ο ίδιος πίστευε πως το αυτοκίνητό του ήταν το μεταφορικό μέσο του μέλλοντος. Ο Parves υποστήριξε την άποψή του, λέγοντας ότι το σχήμα της μπάλας είναι η απλούστερη από όλες τις μορφές και απλά δεν μπορεί παρά να είναι το πιο οικονομικό και γρήγορο.
Τα Dynasphere ήταν κατασκευασμένο από ένα μεταλλικό πλέγμα και όταν αργότερα ο σχεδιασμός εκσυγχρονίστηκε το πλαίσιο δομήθηκε από δέκα μεταλλικά στεφάνια καλυμμένα με δέρμα. Έτσι ο Parves πέτυχε μια αξιόλογη μείωση του βάρους (για την ιστορία, το πρώτο βενζινοκίνητο μοντέλο ζύγιζε 450 κιλά και είχε διάμετρο τρία μέτρα).
Στο εσωτερικό του τεράστιου τροχού, υπήρχε ένα πλαίσιο στερεωμένο στις εσωτερικές ράγες σε ειδικούς τροχούς. Ο κινητήρας και το κάθισμα του οδηγού ήταν τοποθετημένα πάνω στο πλαίσιο. Το σκεπτικό ήταν ότι κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του ο κινητήρας ανέβαινε στις ράγες, ωθώντας το Dynasphere να κινηθεί.
Το σύστημα περιστροφής υλοποιήθηκε με την κλίση του οδηγού προς τη σωστή κατεύθυνση. Σε ορισμένες φωτογραφίες, μπορείτε να δείτε πόσο πολύ γέρνει ο εφευρέτης-οδηγός, προκειμένου να καταφέρει να στρίψει. Στην αναβάθμιση που ακολούθησε επινοήθηκε ένας μηχανισμός για τη διευκόλυνση αυτού του ελιγμού, ο οποίος μετατόπιζε το πλαίσιο με τον οδηγό και τον κινητήρα στη διάρκεια της στροφής.
Μετά από επιτυχείς δοκιμές, ο John Parves ανέπτυξε επίσης το Dynasphere de luxe, μια διευρυμένη έκδοση του αυτοκινήτου που επέτρεπε την άνετη φιλοξενία πέντε ατόμων (και λίγο αργότερα έως οκτώ). Ο Βρετανός εφευρέτης εξασφάλισε ότι η καμπίνα θα παρέμενε πάντα όρθια, ενώ ο τροχός κυλούσε στο δρόμο.
Πώς θα γίνει να μη σαβουριαστώ, ενώ στρίβω;
Μέχρι σήμερα, ο σχεδιασμός του Dynasphere στοιχειώνει πολλούς λάτρεις του αντισυμβατισμού, αλλά και αυτοσχέδιους εφευρέτες. Όμως, τα μειονεκτήματα του συγκεκριμένου αυτοκινήτου δεν επιλύθηκαν ποτέ: Η αδυναμία απότομων ελιγμών και στροφών, η δυσκολία στη στάθμευση, η κακή ορατότητα, η σκόνη και η βρωμιά που έμπαινε στην καμπίνα, αλλά και οι συχνές πτώσεις των επιβατών και του οδηγού του έφραξαν τον δρόμο για πάντα.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
