Το ντοκιμαντέρ του Netflix, «Schumacher», εστιάζει περισσότερο στο ανθρώπινο πρόσωπο του Γερμανού, φωτίζοντας πτυχές της ιδιωτικής ζωής του, χωρίς να ξεχνάει το αδυσώπητο πρόσωπο που έδειχνε στην πίστα.
Δεν είναι μια ιστορία με ευτυχισμένο τέλος, λόγω του τρόπου με τον οποίο έχει εξελιχθεί η ζωή του Michael Schumacher στην πραγματικότητα. Ωστόσο, ήταν ένα ταξίδι γεμάτο χαρά και αυτό προβάλλεται, αν και η παραγωγή δεν επικεντρώνεται τόσο πολύ στην πληθώρα επιτυχιών.
Η μουσική υπόκρουση θέτει τον μελαγχολικό εξαρχής και το ίδιο συμβαίνει και με την ιδιαίτερη μνεία στο θάνατο του Ayrton Senna το 1994, ως ένα από τα βασικά γεγονότα στην καριέρα του νεαρού τότε Schumacher.
Το ντοκιμαντέρ αποφεύγει τις παρασκηνιακές λεπτομέρειες π.χ. πίσω από το ντεμπούτο του Γερμανού στην F1 το 1991, ή τις πολύ ενδιαφέρουσες τεχνικές λεπτομέρειες στων οποίων την εξέλιξη συνέβαλε εντός του cockpit των μονοθεσίων στις ομάδες από τις οποίες πέρασε.
Η επιλογή εξιστόρησης είναι ενδιαφέρουσα, καθώς επικεντρώνεται στο σημαντικότερο γεγονός κάθε σεζόν του Γερμανού από το ντεμπούτο του στην F1 μέχρι και το 2000, την κατάκτηση του πρώτου τίτλου με τη Ferrari, η οποία αποτελεί την κορύφωση του ντοκιμαντέρ. Από εκεί και έπειτα, τα γεγονότα της ζωής του επτάκις Πρωταθλητή περνάνε λίγο σε… fast forward.
Μεγάλη έμφαση έχει δοθεί στην εσκεμμένη επιλογή της… δύσκολης οδού που έκανε ο Schumacher μεταβαίνοντας στη Ferrari το 1996, χωρίς όμως να παρουσιάζει την πλήρη έκταση των προβλημάτων που αντιμετώπιζε τότε η Scuderia. Αλλά τονίζει την πίεση της κατάστασης εντός της Ferrari μετά από τις αποτυχημένες προσπάθειες για την κατάκτηση των τίτλων του 1997, 1998 και 1999.
Τονίζεται επίσης ο τρόπος με τον οποίο ο Schumacher είχε τη δυνατότητα να κινητοποιεί τους πάντες γύρω του, όντας προσιτός, ευγενικός και δείχνοντας ενδιαφέρον για κάθε μηχανικό της ομάδας, όντας από τους τελευταίους ανθρώπους που θα έφευγαν από την πίστα.
Στη Ferrari, οι μηχανικοί ανέκαθεν είχαν σε πολύ υψηλή εκτίμηση τους οδηγούς και ο Schumacher ανταπέδιδε αυτή την εκτίμηση γνωρίζοντας τους πάντες με το όνομά τους, καθώς και λεπτομέρειες και για την προσωπική τους ζωή. Αυτοί σε αντάλλαγμα ήταν πρόθυμοι να δώσουν τα πάντα για εκείνον, όπως απαιτούσε άλλωστε, όντας εξαιρετικά λεπτομερής σε κάθε τομέα.
Η παραγωγή παρουσιάζει επίσης τη δυσπιστία του Schumacher προς οποιονδήποτε, πριν να σιγουρευτεί ότι μπορεί να τον εμπιστεύεται. Λόγω αυτού, ο Γερμανός είχε πάντα για άμυνα υψωμένο ένα αόρατο τείχος, στο εντός του αμείλικτου περιβάλλοντος της Formula 1, γεγονός που μερικές φορές τον έκανε να μοιάζει απρόσιτος και ενδεχομένως υπερόπτης.
Η παραγωγή δεν αγνοεί τις αμφιλεγόμενες στιγμές στην καριέρα του Schumacher και ως παραγωγή, παραδέχεται το λάθος του Γερμανού στη σύγκρουση με τον Jacques Villeneuve στην τελική μάχη για τον τίτλο του 1997 στη Jerez. Τονίζει όμως ότι στην αναζήτηση της τελειότητας, μερικές φορές ο Schumacher ξεπερσνούσε τα όρια, χωρίς καν να το αντιληφθεί, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Μια από τις αδυναμίες που παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ ήταν η δυσκολία να παραδεχθεί μερικές φορές ότι μπορεί ο ίδιος να κάνει λάθος ή να έχει άδικο. Με πολύ ωραίο τρόπο παρουσιάζεται η αντιπαλότητα με τον Mika Hakkinen, με επίκεντρο και πάλι το ανθρώπινο στοιχείο περισσότερο απ’ ό,τι τη δράση στην πίστα.
Υπάρχουν μερικά πράγματα τα οποία αποκάλυψε το ντοκιμαντέρ, μερικές λεπτομέρειες της πορείας του που δε γνωρίζαμε μέχρι τώρα, αλλά σίγουρα δε μαθαίνει κανείς ολόκληρη την αλήθεια μιας λαμπρής 20ετούς πορείας σε λιγότερο από δύο ώρες διάρκεια.
Το ντοκιμαντέρ απευθύνεται στο ευρύτερο κοινό, με απλή γλώσσα, κατανοητή και για τους μη μυημένους στην αγωνιστική αργκό και νοοτροπία, χωρίς να απογοητεύει τους γνώστες, οι οποίοι όμως δε θα βρουν πολλές καινούργιες πληροφορίες εκτός ίσως του γεγονότος ότι η Ferrari αναρωτήθηκε αν ο Γερμανός είναι ο κατάλληλος οδηγός για την ομάδα, πριν έρθουν οι επιτυχίες της «χρυσής εποχής».
Ενδεχομένως κάποιοι να έχουν αντιρρήσεις για την παρουσίαση της σύγκρουσης με τον Damon Hill στο φινάλε της σεζόν του 1994 στην Αδελαΐδα. Αλλά όπως συμβαίνει και στις αυτοβιογραφίες, δύσκολα θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό, δεδομένου ότι η ιστορία παρουσιάζεται από την οπτική γωνία της πλευράς του Schumacher.
Ο Hill, που συμμετέχει με δηλώσεις του (όπως και ο Hakkinen), παραθέτει τη δική του άποψη αλλά θέτει και το εξαιρετικής αβρότητας ερώτημα, τι θα έκανε ο ίδιος, αν βρισκόταν στη θέση του αντιπάλου του.
Σκοπός του ντοκιμαντέρ δεν είναι μια αντικειμενική αποτύπωση της αγωνιστικής καριέρας του Schumacher. Αποτελεί μια αρκετά συναισθηματική προσέγγιση που μπορεί να κάνει ακόμα και ακόλουθους του σπορ που δεν ήταν οπαδοί του όταν αγωνιζόταν, να τον συμπαθήσουν περισσότερο._Φ.Λ.
