Το 1-2 των Sebastien Ogier και Elfyn Evans για την Toyota, με διαφορά 0,6 δλ. στο πρόσφατο Ράλλυ Κροατίας, συνιστά τη μικρότερη διαφορά νίκης μεταξύ teammates, στην ιστορία του WRC.
Το Ράλλυ Κροατίας έμεινε στην ιστορία για πολλούς λόγους. Η διαφορά 0,6 δλ. μεταξύ των Sebastien Ogier-Julien Ingrassia και Elfyn Evans-Scott Martin, που έκαναν το 1-2 για την Toyota, είναι η τρίτη μικρότερη στην ιστορία του WRC . Ταυτόχρονα, είναι η μικρότερη που έχει καταγραφεί σε ασφάλτινο αγώνα του θεσμού, ενώ συνιστά και το 1-2 με τη μικρότερη διαφορά μεταξύ teammates.
Αυτό δεν προκαλεί εντύπωση, αφού τέτοιες μάχες ανάμεσα σε δύο οδηγούς από την ίδια ομάδα, δεν είναι συχνό φαινόμενο. Συνήθως, σε τέτοιες περιπτώσεις ο επικεφαλής της ομάδας δίνει οδηγία, ώστε να μη διακινδυνεύσει κάποια άτυχη στιγμή ενός, ή και των δύο πληρωμάτων.
Στην Κροατία όμως, ο Jari Matti Latvala δεν έδωσε τέτοια οδηγία, οπότε γίναμε μάρτυρες μιας συγκλονιστικής μάχης. Έτσι, μια τόσο μικρή διαφορά στο 1-2 μιας ομάδας, ήταν αναμενόμενο να βρεθεί στην πρωτιά αυτής της άτυπης λίστας.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν και άλλοι αγώνες όπου πραγματοποιήθηκαν το 1-2 από οδηγούς ίδιας ομάδας, με πολύ μικρή μεταξύ τους διαφορά. Στο άτυπο Top-5 λοιπόν, υπάρχουν ακόμη μονομαχίες από θριάμβους των Volkswagen, Subaru, αλλά και Lancia, κατά το μακρινό 1976.
Διαβάστε πώς διαμορφώνεται το Top-5 πιο μικρής διαφοράς σε 1-2 μιας ομάδας, με αντίστροφη σειρά ως προς τη διαφορά μεταξύ των δύο πληρωμάτων.
Ράλλυ San Remo 1976: Bjorn Waldegard-Hans Thorzelius/Sandro Munari-Silvio Maiga, τελική διαφορά: 4,0 δλ.
36 ειδικές διαδρομές – 780 αγωνιστικά χλμ.
Ο πρώτος αγώνας της λίστας, μας ταξιδεύει στο 1976. Το Ράλλυ San Remo, αποτελούσε τον 8ο αγώνα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ εκείνης της χρονιάς και τον 39ο, από την δημιουργία του, το 1973.
Ο αγώνας εκείνη την εποχή χωριζόταν σε δύο μεγάλα μέρη, με τα κορυφαία 60 πληρωμάτα να έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην καταληκτική ημέρα. Οι εργοστασιακές Lancia Stratos HF που μοιράζονταν οι Bjorn Waldegard-Hans Thorzelius και Sandro Munari-Silvio Maiga, ξεκινούσαν ως φαβορί για τη νίκη.
Η μάχη που ακολούθησε, ήταν συγκλονιστική, καθώς σύμφωνα με τις αναφορές της εποχής, η κορυφή άλλαξε χέρια 9 φορές. Τα πάντα, κρίθηκαν στην 36η και τελευταία ειδική διαδρομή. Εκεί, οι Waldegard-Thorzelius έφτασαν με διαφορά μόλις 4 δλ. από τους Munari-Maiga.
Με βάση τα άρθρα της εποχής, δεν υπήρχαν οδηγίες ως προς το τελικό αποτέλεσμα, αφού οι Lancia Stratos βρίσκονταν στις 4 πρώτες θέσεις της κατάταξης.
Όμως, αναφέρεται πως ο Waldegard δεν ξεκίνησε αμέσως στην ειδική διαδρομή, αλλά αφού έλαβε εκκίνηση μέτρησε αντίστροφα για 4 δευτερόλεπτα, ώστε η μάχη με τον Munari να γίνει απολύτως στα ίσια.
Στο τέλος της διαδρομής, αμφότεροι οι οδηγοί σημείωσαν, πάντα σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, ίδιο χρόνο (14:32), οπότε νικητές αναδείχθηκαν οι Waldegard-Thorzelius με διαφορά 4 δλ., έναντι των Munari-Maiga.
Video από το Ράλλυ San Remo 1976
Ράλλυ Φινλανδίας 2014: Jari Matti Latvala-Miika Anttila/Sebastien Ogier-Julien Ingrassia, τελική διαφορά: 3,4 δλ.
26 ειδικές διαδρομές – 360,9 αγωνιστικά χιλιόμετρα
Μεταφερόμαστε στην δεκαετία που πέρασε και την εποχή κυριαρχίας της Volkswagen, όταν οι Jari Matti Latvala και Sebastien Ogier έδωσαν μάχες ως teammates.
Οι Sebastien Ogier-Julien Ingrassia είχαν κερδίσει τον πρώτο τους τίτλο και πλησίαζαν στη δεύτερη συνεχόμενη κατάκτηση. Όμως στη Φινλανδία υπήρχαν δύο πολύ δυνατοί αντίπαλοι, με το ίδιο μάλιστα αυτοκίνητο, Volkswagen Polo R WRC. Ο λόγος για τους Jari Matti Latvala-Miika Anttila, οι οποίοι ήθελαν τη νίκη στο αγώνα της χώρας τους.
Μετά από την ολοκλήρωση της πρώτης ημέρας, οι Latvala-Anttila είχαν το προβάδισμα, όμως την επόμενη, οι Ogier-Ingrassia αντεπιτέθηκαν. Έτσι, τα δύο πληρώματα της Volkswagen ξεκίνησαν για τις 3 ειδικές διαδρομές της τελευταίας ημέρας, με τους Φινλανδούς να έχουν προβάδισμα 3,4 δλ.
Η μάχη τους ήταν καθηλωτική, με τον τωρινό επικεφαλής της Toyota να κατακτά τη δεύτερη νίκη του στη Φινλανδία. Η τελική διαφορά, απέναντι στον τότε teammate κα νυν οδηγό του στην Toyota, Sebastien Ogier, ήταν μόλις 3,6 δλ.
Onboard από την τελευταία ειδική διαδρομή του αγώνα με τους Latvala-Anttila
Ράλλυ Ισπανίας 2015: Andreas Mikkelsen-Ola Floene/Jari Matti Latvala-Miika Anttila, τελική διαφορά: 3,1 δλ.
23 ειδικές διαδρομές – 331,25 αγωνιστικά χλμ.
Η παρθενική νίκη των Andreas Mikkelsen-Ola Floene στο WRC. Στον μικτό ασφάλτινο αγώνα, αφού το Ράλλυ Ισπανίας ξεκινούσε με χωμάτινη πρώτη ημέρα και τις επόμενες γινόταν ασφάλτινο, ήρθαν τα πάνω-κάτω στην τελευταία ειδική διαδρομή.
Οι Sebastien Ogier-Julien Ingrassia που ηγούνταν με άνεση του 1-2-3 της Volkswagen, είχαν έξοδο στην Power Stage και εγκατέλειψαν. Ελάχιστα λεπτά νωρίτερα, λόγω της αντίστροφης σειράς εκκίνησης, οι Andreas Mikkelsen-Ola Floene και Jari Matti Latvala-Miika Anttila είχαν ξεκινήσει την Power Stage με στόχο τη δεύτερη θέση. Η μονομαχία έληξε με 3,1” υπέρ των πρώτων, όμως λίγο αργότερα αποδείχθηκε ότι αφορούσε τη νίκη.
Καθώς ο Mikkelsen μιλούσε στο Stop της ειδικής διαδρομής για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης, πληροφορήθηκε το απροσδόκητο “δώρο” του Ogier. Το οποίο, ισοδυναμούσε με την πρώτη νίκη της καριέρας του Νορβηγού στο WRC.
Ανασκόπηση του Ράλλυ Καταλονίας 2015
Ράλλυ Αργεντινής 1999: Juha Kankkunen-Juha Repo/Richard Burns-Rosberg Reid, τελική διαφορά: 2,4 δλ.
22 ειδικές διαδρομές – 396,63 αγωνιστικά χλμ.
Κατά το μακρινό -πια- 1999, ο συναγωνισμός ήταν έντονος και η Subaru, πρωταγωνιστούσε. Ο συγκεκριμένος αγώνας ξεσήκωσε αρκετές συζητήσεις, λόγω της εσωτερικής διαμάχης των Richard Burns και Juha Kankkunen. Ο νεαρός τότε Βρετανός έδειχνε έτοιμος για τη νίκη οπότε, υπακούοντας τις εντολές της ομάδας του, μείωσε το ρυθμό του κατά την τρίτη ημέρα.
Ωστόσο, ο βετεράνος Kankkunen δε μείωσε το ρυθμό του, φέρνοντας τη διαφορά στα μόλις 1,2” πριν από την τελευταία ειδική διαδρομή. Μην έχοντας υπακούσει τις εντολές, ο Φινλανδός κέρδισε τον αγώνα με διαφορά 2,4”.
Αυτή ήταν η 22η και προτελευταία νίκη του KKK στο WRC, με τον συνοδηγό του Burns, Robert Reid, να δηλώνει με δυσαρέσκεια πως “όπου υπάρχει ένας καρχαρίας, υπάρχει ένας Φινλανδός”.
Ράλλυ Κροατίας 2021: Sebastien Ogier-Julien Ingrassia/Elfyn Evans Scott Martin, τελική διαφορά: 0,6 δλ.
20 ειδικές διαδρομές – 300,32 αγωνιστικά χλμ.
Μια εξέλιξη που όλοι θυμόμαστε. Οι Sebastien Ogier-Julien Ingrassia και Elfyn Evans-Scott Martin βρίσκονταν διαρκώς στις κορυφαίες θέσεις, με τα δύο Toyota Yaris WRC. Στη διεκδίκηση της νίκης, βρίσκονταν και οι Thierry Neuville-Martijn Wydaeghe (Hyundai i20 Coupe WRC) διαμορφώνοντας μια άκρως ανταγωνιστική τριάδα.
Εντέλει, όλα κρίθηκαν στην Power Stage. Οι Evans-Martin είχαν αποκτήσει την πρωτοπορία μετά από εξαιρετικό πρωινό loop. Οι Ogier-Ingrassia βρίσκονταν στη δεύτερη θέση, απέχοντας 3,9 δλ. από την κορυφή. Από τις δηλώσεις του Ogier, ο οποίος με αυτοπεποίθηση είχε αναφέρει πως τίποτα δεν έχει τελειώσει, ήταν φανερό πως ο Γάλλος θα πίεζε στην Power Stage.
Όπερ και εγένετο. Μετά από οριακή οδήγηση, με αποκορύφωμα ένα εκπληκτικό σώσιμο μετά από άλμα, οι Γάλλοι είχαν πετύχει τον πρώτο χρόνο και περίμεναν τους Βρετανούς. Μέχρι το τελευταίο split, οι Evans-Martin βρίσκονταν μεν πίσω από τους Ogier-Ingrassia, όμως με διαφορά μικρότερη των 3,9 δλ.
Κυριολεκτικά στην τελευταία στροφή, αφού μετά ακολουθούσε μεγάλη ευθεία, το Toyota Yaris WRC βρέθηκε για λίγο στο πρανές. Αυτό κόστισε δέκατα του δευτερολέπτου, που ήταν αρκετά ώστε οι Sebastien Ogier-Julien Ingrassia να αναδειχθούν νικητές, με διαφορά 0,6” από τους Elfyn Evans-Scott Martin.
Και να γράψουν ιστορία, αφού αυτή είναι η μικρότερη διαφορά νίκης που έχει καταγραφεί μεταξύ teammates, στην ιστορία του WRC.
Photos: Red Bull Content Pool, Subaru, Motorsport Retro
5 αξέχαστες στιγμές από το Ράλλυ Κροατίας
