Astra-Gnome time & space car – το διαστημικό concept

Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 η εποχή της εξερεύνησης του αχανούς περιβάλλοντος γύρω από τη Γη ήταν έτοιμη να ξεκινήσει, με «όχημα» την τεχνογνωσία που αποκτήθηκε από την πρώτη γενιά των αεριωθούμενων μαχητικών αεροσκαφών και των πυραύλων. Τα επερχόμενα διαστημικά ταξίδια, τουλάχιστον έτσι όπως τα φανταζόταν ο πολύς κόσμος, ήταν ένα από τα πιο γοητευτικά θέματα στις κοινωνικές συζητήσεις. Η Αυτοκίνηση ήδη εμπνεόταν από αυτά και τα πρώτα τετράτροχα μοντέλα παραγωγής, με εξωπραγματικά πτερύγια και παρεμφερή διακοσμητικά στοιχεία, παρουσιάζονταν στις ΗΠΑ. Τότε ήταν (1955) που η American Motors Company (AMC) ανέθεσε στον Richard Arbib, κορυφαίο βιομηχανικό σχεδιαστή της δεκαετίας εκείνης, να αναπτύξει ένα φουτουριστικό concept car. Το «Time & Space Car», έτσι όπως ορίστηκε από τον ταλαντούχο δημιουργό του, κτίστηκε μέσα σε τέσσερις μήνες στο πάτωμα ενός Nash Metropolitan, με τη συνδρομή του σπεσιαλίστα αμαξοποιού Andrew Mazzara. Παρουσιάστηκε επίσημα στη Διεθνή Έκθεση Αυτοκινήτου της Νέας Υόρκης τον Απρίλιο του 1956, με τις πρώτες εικόνες του να δημοσιεύονται στο εξώφυλλο και τις εσωτερικές σελίδες του περιοδικού «Newsweek» στις 3 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς.

Στις περισσότερες από τις φωτογραφίες του συνοδευόταν από όμορφες γυναίκες, κατά τις συνήθειες της εποχής και όχι μόνο, αφού ο Arbib ήταν δηλωμένος λάτρης του ωραίου φύλλου: Ο άνθρωπος που εκτός από «φευγάτα» αυτοκίνητα σχεδίασε μεταξύ άλλων μερικά από τα κομψότερα ρολόγια και τα πιο φινετσάτα σκάφη αναψυχής, είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα ερωτική ζωή, που επισφραγίστηκε με τρεις γάμους. Την εποχή εκείνη ήταν παντρεμένος με την Bettie Page, τo απόλυτο pin-up girl της αμερικανικής ηπείρου (ίσως αυτή να ήταν η αιτία που η φαντασία του πραγματικά οργίασε, σχεδιάζοντας το Astra-Gnome).

Περιγραφή

Το διθέσιο διαστημικό αυτοκίνητο του Richard Arbib δεν διέθετε τροχούς εκτεθειμένους σε κοινή θέα, αλλά καλυμμένους από το αμάξωμα, τεχνική διαδεδομένη στις εξεζητημένες ευρωπαϊκές αμαξοποιΐες της δεκαετίας του ’30. Παρά την αύξηση των διαστάσεών του κατά περίπου 25%, σε σχέση με το Nash Metropolitan στο οποίο βασίστηκε, το συνολικό βάρος του ανερχόταν στα μόλις 907 κιλά. Αυτό οφειλόταν κυρίως στην ευρεία χρήση αλουμινίου για την κάλυψη των οριζόντιων και των πλευρικών επιφάνειών του, το οποίο εκτιμάται ότι ζύγιζε λίγο περισσότερα από 180 κιλά. Η καμπίνα του οδηγού και του συνοδηγού δεν ήταν παρά ένας διάφανος θόλος (canopy style), με άπλετη ορατότητα και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, που παρέπεμπε στην εικόνα που είχε τότε ο κόσμος για τα διαστημόπλοια των εξωγήινων. Φυσικά, η επιβίβαση και η αποβίβαση επιταγχανόταν με την ανύψωσή του. Στο μελλοντολογικό εσωτερικό του εξέχουσα θέση καταλάμβανε το ρολόι, που χάρις στο σφαιρικό περίβλημά του θύμιζε πυξίδα, προορισμένη να πλοηγήσει τα μελλοντικά διαστημικά ταξίδια. Για την απόλαυσή τους φρόντιζε ένα ραδιόφωνο υψηλής πιστότητας και ένα κασετόφωνο, ενώ για την άνεση της διαδρομής υπήρχε και σύστημα κλιματισμού. Το πλάτος του αυτοκινήτου (1.829 χλστ) ήταν πολύ μεγαλύτερο από τα σύγχρονά του επιβατικά παραγωγής και επέτρεπε επιπλέον αποθηκευτικούς χώρους, καθώς και χώρους αποσκευών (μήκος 4.115 χλστ, μεταξόνιο 2.159 χλστ).

Από τη Νέα Υόρκη στην Καλιφόρνια

Εξαρχής, ήταν δεδομένο πως το AMC Astra-Gnome ήταν μόνο ένα τολμηρό σχεδιαστικό εγχείρημα και ποτέ δεν θα έβλεπε τη γραμμή παραγωγής, όσο κι αν εξορθολογιζόταν. Στη συνέχεια, είχε την τύχη των συντριπτικά περισσότερων concept cars που είδαν πρόσκαιρα τα φώτα της δημοσιότητας: Ξεχάστηκε εντελώς, ώσπου να ανακαλυφθεί απρόοπτα κάπου στη Νέα Υόρκη. Κατόπιν αποκαταστάθηκε και στις ημέρες μας εκτίθεται στο «Metropolitan Pit Stop», που βρίσκεται στο βόρειο Hollywood της Πολιτείας της California.