Για τους λάτρεις της αυτοκίνησης η Audi είναι αντίστοιχο μέγεθος με τη Mercedes και τη ΒMW και κατάφερε να έχει πιστούς φίλους, την ώρα που ελάχιστοι την αντιπαθούν, ενώ αρκετοί την έβρισκαν αδιάφορη. Η γενιά μας έβρισκε συμπαθητικά τα 50-80-100, αλλά δεν δημιουργούσαν την ανατριχίλα όπως τότε, οι BMW και Alfa Romeo.
Η καμπή στην ουσία προέκυψε από το 1980 με τα Quattro να αλλάζουν την ιστορία και να δίνουν το χρώμα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ. Οι Γερμανοί έκαναν κατάληψη και επιβεβαίωσαν έντιμα με τον δικό τους τρόπο που φαίνεται απλός, τη θεωρεία που θέλει τους αγώνες να λειτουργούν ως πεδίο δοκιμών για τα αυτοκίνητα παραγωγής. Ως τότε τα αγωνιστικά αυτοκίνητα, ήταν τα παραγωγής εξελιγμένα κατάλληλα. Στην Audi το πήραν αλλιώς, εντόπισαν το πως θα κερδίσουν σε πρόσφυση και δημιούργησαν. Ήταν τέτοιο το κέρδος ειδικά σε γλιστερό οδόστρωμα που αδιαφόρησαν αρχικά για το βάρος και μάλιστα, πιέστηκαν όταν οι ανταγωνιστές τους τους ακολούθησαν, αλλά επέλεξαν και άλλους τρόπους και τους προσπέρασαν. Στην Audi, αντέδρασαν με τη δημιουργία του Sport Quattro μένοντας πιστή στις αρχές της συνδεδεμένες με το πόσο κοντά πρέπει να είναι το αυτοκίνητο παραγωγής. Όταν οι άλλοι έφτιαχναν αυτοκίνητα ώστε να μπορεί να αποκτήσει δελτίο αναγνώρισης, το κοντό Quattro παραγωγής με τον 5κύλινδρο των 300 ίππων κοιτούσε τις 911 της εποχής και μάλιστα με ατού, χάρη στη τετρακίνηση.
Ήταν το 1985 όταν βρεθήκαμε στο Ίγκολσταντ για τη δοκιμή του Sport Quattro. Το πράσινο χρώμα, διαχρονικά σήμα κατατεθέν των Άγγλων, δεν ήταν τυχαία επιλογή. Απλά εμείς τότε δεν το πήραμε να πάμε απέναντι για ένα οδοιπορικό στη Μέκκα της αυτοκίνησης σε σχέση με αγώνες και βελτιώσεις όπως ήταν και είναι η Αγγλία. Το έκαναν οι Γερμανοί πρόσφατα με κόκκινο R8 ξεπερνώντας τα όρια με το ταξίδι τους στο Μαρανέλο. Ούτε καν στη Μόντενα οι αθεόφοβοι!
Ζήσαμε με το "κοντό" εκεί μεταξύ Ίγκολσταντ και Μονάχου και ο τίτλος “Κυκλοφορώ και οπλοφορώ” δεν ήταν συνδεδεμένος μόνο με επιδόσεις και συναισθήματα αλλά και με την άμυνά μας σε σχέση με την Polizei αφού για 8 ώρες προκαλούσαμε την τύχη μας. Όμως νοιώσαμε ασφαλείς και πολύ καλά εξοπλισμένοι, για να απολαύσουμε είτε επιθετικά, είτε αμυντικά αν οι συνθήκες το επιβάλλουν. Ήταν ένα σούπερ car τότε αυτή η κατασκευή και πέρασαν χρόνια για να την καταλάβεις και να την εκτιμήσεις και αισθητικά. Ο τρόπος που εκτοξευόταν το ταχύμετρο περνούσε στα σωθικά σου ως κλωτσιά στα οπίσθια και το μόνο που είχες να κανείς ήταν να σκοπεύεις σωστά, ενώ ένιωθες όπως ποτέ άλλοτε, όταν επιτάχυνες μέσα σε κλειστή στροφή. Εκτόξευση !
Αν στην Audi έδειξαν το δρόμο της τεχνολογίας και στο ΛεΜαν, όντας οι πρώτοι που πήγαν και κέρδισαν με κινητήρες ντίζελ, κρατάμε άλλες δυο εμπειρίες με Audi και σταθερή αξία την ένδειξη Quattro. Δεδομένο ότι έχουμε οδηγήσει όλη τη σειρά, δεν το κρύψαμε ποτέ ότι θα θέλαμε ένα μαύρο S1 για κάθε ημέρα, η ένα ΤΤ ντίζελ για κάθε Σάββατο, αλλά είναι οι διαφορετικές εμπειρίες που μας έμειναν και δεν ξεχνάμε και καταγράφουμε.
Πήγαμε Τοσκάνη με μαύρο "ταπεινό" R8 4.2 και ακόμα είμαστε εκεί. Ότι πιο ζυγισμένο και εύχρηστο έχουμε δοκιμάσει σε σπορ αυτοκίνητο. Ένα Impreza STi για δύο, μια σπάνια περίπτωση που μπορείς να πας πολύ γρήγορα σε άγνωστο δρόμο επιλέγοντας υψηλές ταχύτητες. Σε προκαλεί να πας πολύ γρήγορα στο άγνωστο με ατού τη συμπεριφορά του, στο λάθος. Στο πως θα διορθώσεις την υπερβολή. Αυτοκίνητο καλύτερο σε συμπεριφορά από την 911 με περίσσια αρχοντιά από την Cayman, σπορ αυτοκίνητο που δεν σου διέλυε τα σωθικά και περνούσες ιδανικά τη χαρά της αυτοκίνησης σε επίπεδο κορυφής, στη σύντροφο-συνοδηγό σου.
Για όσους σύγχρονους, σκεφτείτε ένα i8 με ισχυρότερο κινητήρα. Το φοράς και απογειώνεσαι χωρίς να πρέπει να είσαι ο Σταμάτης Κατσίμης η ο Τάκης Καϊτατζής για να παίξεις μέχρι τα όριά του.
Διαφορετική αίσθηση, αλλά αντίστοιχα δυνατή ανάμνηση συνδεδεμένη με την Audi και την ένδειξη RS, στα Μέγαρα με το RS5. Ωραίο κουπέ για τον 50άρη που ξέρει τι θέλει το S, όταν το RS έχει αυτό το κάτι παραπάνω προς κάθε κατεύθυνση. Το κάτι αφού η τετρακίνηση περιορίζει την παραδοσιακή ευχαρίστηση που προκύπτει από την κίνηση μόνο πίσω σε ΒΜW και Μερκ, ενώ πρόκειται για πολύ παραπάνω. Πρόκειται για μια Μ4 για να μιλήσουμε με σημερινά μεγέθη και τότε ήταν η Μ3 ο "αντίπαλος". Η άτυπη "κόντρα" στην πιστά-ειδική διαδρομή, με τις ιδιαιτερότητες σε οδόστρωμα και στροφές, αλλά και τεστ αντοχής για τα φρένα. Στη Μ3 κάθεσαι καλά, το κιβώτιο ακολουθεί, αποφεύγεις τα γλιστρήματα και 3 γύροι αρκούν αν θέλεις να επιστρέψεις ένα αρτιμελές δημοσιογραφικό όχημα. Στο RS μουρμούρας μέχρι να καθίσεις, αλλά έχεις τα σωστά σε σχέση με κινητήρα-κιβώτιο και το μυαλό ταξιδεύει στο πως θα αξιοποιήσεις την τετρακίνηση ώστε να μη σου χαλάσει τη διάθεση (οπότε και το χρόνο) η υποστροφή. Οι γύροι είναι 3 για λόγους εντιμότητας, αφού έχεις φρένα και λάστιχα για τουλάχιστον άλλους τόσους και οδηγείς και στρίβεις όσο μπορείς πιο γρήγορα και με ασφάλεια. Η αλήθεια είναι ότι σου έδινε τη δυνατότητα να οδηγήσεις πιο επιθετικά και όσο το ταχύμετρο σκαρφάλωνε δεν ένιωθες τη διαφορά, δεν προέκυπτε ρίσκο. Τρόπο ήθελε και το κατάλαβες βλέποντας το αποτέλεσμα αφού είχες την εντύπωση ότι απλά ταξιδεύεις. Με τη γλώσσα των αριθμών λοιπόν η απόλυτη ισορροπία και η έκπληξη από το αποτέλεσμα πιστοποιεί και τη διαφορά ανάμεσα στις τόσο διαφορετικές φιλοσοφίες όπως εκφράζονται στο Μόναχο και στο γειτονικό Ίγκολσταντ. Τότε γράψαμε ότι όπως δεν συγκρίνεις μια 911 με μια 360 ή 430, έτσι και μια Μ3 με ένα RS5 – με το RS4 να ακολουθεί έχοντας πάντως ατού την έκδοση Avant.
Σήμερα; Οδηγώντας Μ2 και Μ4 στη Βουδαπέστη και ΤΤ-RS εδώ στην Ισπανία, στην πίστα Χαράμα και όχι μόνο, επιβεβαιώνεις ότι οι διάφορες μεγαλώνουν, η ικανοποίηση εκτοξεύεται και μαζί ο σεβασμός στους Γερμανούς τεχνικούς της Audi που αυτή τη φορά ξεπέρασαν την τελειότητα με συναίσθημα.
Σε λίγες ημέρες, στο περίπτερο τα οδοιπορικά μας σε Ισπανία, Ουγγαρία, Ιταλία με 488 (!) και Ελλάδα, στην αγαπημένη μας Κρήτη με τη "μεγάλη" Mustang. Ελάτε μαζί μας και συνοδηγείστε, αφού όσο ζούμε ονειρευόμαστε οδηγώντας. Είναι το λιγότερο, ώστε να καταθέσεις το σεβασμό σου και στους τεχνικούς κατασκευών που συναρπάζουν και στον αναγνώστη που θέλει πραγματικά να μάθει μένοντας με συνέπεια δίπλα μας._Σ.Χ.
Μέχρι τότε…
