Εκφράζεται με συνέπεια ο Μανόλης Πετράκης που κοσμεί τη "στήλη" μου._Σ.Χ
Κι ήτανε που λες μια φορά (-μάτια μου-) κι έναν καιρό….
Ήτανε τρία γουρουνάκια…
Τρία γουρουνάκια, που ‘χαν όμως ένα πολύ πολύ ωραίο σπίτι σ’ ένα επίσης πολύ πολύ ωραίο οικόπεδο…
Κι ήτανε επίσης…, και ο κακός ο λύκος…
Ο κακός ο λύκος λοιπόν (-τι να ‘θελε έτσι κακός που ήταν…;-), να πάρει το σπίτι απ’ τα γουρουνάκια φυσικά ήθελε…
(-Σημείωση : Εννοείται μετά του οικοπέδου !-)
Πάει λοιπόν ο λύκος μια και δυο (σ.σ. σαν τους δυο παγκόσμιους ως τώρα πολέμους ένα πράμα), έξω απ’ το σπίτι που μέναν τα γουρουνάκια, φυσάει ξαναφυσάει μπας και ανοίξει καμιά πόρτα και μπουκάρει μέσα να τα πετάξει και στο τζάκι για κανένα μπριτζολάκι, τίποτα…
Ξαναφυσάει…, τίποτα πάλι…
Κάθεται εν τέλει απ’ έξω εξαντλημένος, τον πιάνει κι ένας βήχας απ’ το πολύ το φύσημα, κι όταν επιτέλους ηρεμεί, αρχίζει να σκέφτεται…
Τι να σκέφτεται…;
Μα πώς να πάρει το σπίτι από τα γουρουνάκια είπαμε, τι άλλο;
Να ξαναφύσαγε…; Φαρυγγίτιδα θα πάθαινε…; Να ‘σπαγε καμιά πόρτα…; Την αστυνομία θα φωνάζανε…; Να μπούκαρε απ’ την καμινάδα…; Μα τότε το πιο πιθανόν ήταν μπριτζόλες στο τζάκι να γινόταν αυτός, κι όχι τα γουρουνάκια…
Τι να ‘κανε…
Σκεφτόταν ξανασκεφτόταν, ξημέρωσε και συνέχισε να κρατάει το κεφάλι του ξύνοντάς το πότε πότε, και τότε…, του ‘ρθε ιδέα !!!
Μα…, μα θα τα δάνειζε…
Θα τα δάνειζε;
Ναι θα τα δάνειζε.
Κι αυτό ακριβώς άρχισε να κάνει.
Και κάθε μέρα λοιπόν ο λύκος (-ο κακός είπαμε μην το ξεχνάμε-), άρχισε να δίνει λεφτά στα γουρουνάκια…
Κι αυτά, άρχισαν να πηγαίνουν διακοπές με τα λεφτά του λύκου, να παίρνουν κάθε τρεις και πέντε άλλο iPod, iphone, isixtir κ.τ.λ., να έχουν όχι ένα αλλά τρία αυτοκίνητα (αν δεν κάνω λάθος κάτι SUV με ζάντες αλουμινίου 1117άρες και όλους τους αισθητήρες του κόσμου –που στερούν τις αισθήσεις- πάνω τους και που φυσικά ήταν κάθε ένα πολύ μεγαλύτερο κι απ’ το στόμα του λύκου), να μην δουλεύουν εννοείται και γενικά, να ζουν και να τρώνε, όχι πια σαν γουρουνάκια που ήταν αλλά σαν…, πολύ μεγάλα γουρούνια.
Κι αφού λοιπόν τα γουρουνάκια είχαν μετατραπεί σε (-πολύ-) μεγάλα γουρούνια, τότε ξαναπάει ο λύκος στο σπίτι, αλλά τότε δεν φυσάει, δεν σπάει πόρτες, δεν μπουκάρει απ’ την καμινάδα αλλά τόσο απλά…, χτυπάει το κουδούνι…
«Ποιος…;»
«Αυτός…!»
«Ποιος αυτός…;»
«Αυτός που δίνει τα λεφτά…;»
«Α ωραία…»
(«Πού το ‘δες…;»)
Και για να μην τα πολυλογώ, ζητάει τότε ο κακός ο λύκος όλα τα λεφτά που είχε δώσει στα γουρουνάκια και που βέβαια ήταν πολύ λιγότερα από τα λεφτά που άξιζε το σπίτι τους (μη συμπεριλαμβανομένης της αξίας του οικοπέδου).
«Ναι μα δεν τα ‘χουμε…»
«Ναι μα δεν με νοιάζει…»
«Και τώρα..;»
«Τώρα…;»
«Ωραίο σπίτι…»
«Α… Κι ωραίο οικόπεδο…»
«Με τιμή;»
Με μεγάλη τιμή….
Μανόλης Πετράκης.
