Όταν το αίμα νερό δε γίνεται. Ο Λάμπρος Αθανασούλας, ο Λάμπρος μας, σχολιάζει τα τεκταινόμενα στο φετινό WRC.
Έπειτα από τρεις γύρους του θεσμού, και με την προοπτική αναβολής ή ακύρωσης αρκετών αγώνων που ακολουθούν (κατά τη γνώμη μου ο επόμενος που θα πραγματοποιηθεί θα είναι το Ράλλυ Κένυας), ας κάνουμε μία ανάλυση των ομάδων και των οδηγών όσο «Μένουμε Σπίτι» και έχουμε χρόνο και διάθεση για τα αγωνιστικά δρώμενα.
Στο Μεξικό, σε έναν αγώνα με κύριο χαρακτηριστικό τις γλιστερές ειδικές διαδρομές που λαμβάνουν χώρα σε αρκετά μεγάλο υψόμετρο, είχαμε αντιδράσεις από οδηγούς και ομάδες για το αν έπρεπε να ξεκινήσει ή όχι. Ο «εξάκις» (Οζιέ) εξέφραζε τις μεγαλύτερες αντιρρήσεις, λέγοντας ότι δεν είναι λογικό να μπει σε κίνδυνο η υγεία των θεατών, των οδηγών και των ομάδων. Χορτασμένος ο Γάλλος, και σε μια πιο ώριμη ηλικία, πίεσε, αλλά οργάνωση και FIA δεν έκαναν αυτό που στους περισσότερους από εμάς έμοιαζε λογικό.
Με τη σειρά εκκίνησης να παίζει καθοριστικό ρόλο στο πρώτο πέρασμα των ειδικών, θα περιμέναμε μια μάχη μεταξύ Τάνακ, Οζιέ και Σόρντο. Όμως το Hyundai του Σόρντο με μηχανική βλάβη έβγαλε τον οδηγό του από τη μάχη, και Οζιέ με Τάνακ βρήκαν ανάμεσά τους τον Σούνινεν, που έδειξε ότι έχει το ρυθμό να πιέσει για μία θέση στο βάθρο. Νεβίλ και Έβανς ξεκίνησαν και αυτοί πολύ καλά, αναλογικά με το ότι καθάριζαν την αγωνιστική γραμμή και είχαν τη δική τους μάχη στην αναρρίχηση της γενικής κατάταξης.
Και ενώ όλα έδειχναν ότι ο συνδυασμός Τάνακ-Hyundai, οι οποίοι οδηγούσαν την κούρσα με το ρυθμό τους, ήταν έτοιμοι για την πρώτη τους νίκη, ένα μικρό λάθος του οδηγού τραυμάτισε το πίσω δεξιό άκρο της ανάρτησης, ρίχνοντας τον Τάνακ στην 8η θέση της Γενικής και 35 ολόκληρα δευτερόλεπτα πίσω από τον Οζιέ, δίνοντας πια στον Γάλλο το πάνω χέρι στην κατάκτηση της νίκης. Βέβαια, για να νικήσεις στους αγώνες ράλλυ, χρειάζεται και αξιοπιστία και τύχη. Από την αρχή του αγώνα αυτή δεν ήταν με τη Hyundai… Μετά το μηχανικό πρόβλημα του Σόρντο και το λάθος του Τάνακ, ήταν η σειρά του Νεβίλ να μείνει από ηλεκτρική βλάβη, με τον Αντάμο στο service park να δηλώνει ότι μερικές φορές θέλει να μένει μόνος του και να μην κάνει δηλώσεις…
Με την υπόθεση-νίκη να είναι στο χέρι του Οζιέ και στην αξιοπιστία του Yaris, όλο το ενδιαφέρον μεταφέρθηκε στην προσπάθεια του Τάνακ να κερδίσει τη μεγάλη μάχη με τον Σούνινεν για τη 2η θέση.
Παρά τη δυσαρέσκεια του Εσθονού για τη συμπεριφορά του Hyundai και την έλλειψη εμπιστοσύνης που νιώθει πίσω από το τιμόνι του, ο Τάνακ, με αντεπίθεση διαρκείας και εκμεταλλευόμενος ένα μικρό λάθος του Σούνινεν, κατάφερε να περάσει 2ος τη γραμμή του τερματισμού. Ενός τερματισμού που ήρθε μία μέρα νωρίτερα, κάτω από τις πιέσεις οδηγών και ομάδων που έβλεπαν να «μένουν» στο Μεξικό τις επόμενες εβδομάδες ύστερα από τις ανακοινώσεις πολλών χωρών για απαγορεύσεις πτήσεων από τη Δευτέρα.
Ο Οζιέ λοιπόν στο ψηλότερο σκαλί, και έχουμε τρίτο διαφορετικό νικητή στους τρεις πρώτους αγώνες!
Ας δούμε όμως τι συμβαίνει στις ομάδες και στους οδηγούς αναλυτικά.
Η Toyota δείχνει να έχει το πιο ευκολοδήγητο και ευπροσάρμοστο αυτοκίνητο σε διαφορετικούς οδηγούς και σε διαφορετικά τερέν. Με το ατού της να είναι τα γρήγορα φλατ κομμάτια (ψηφίζω Ροβάνπερα για νίκη στον αγώνα της πατρίδας του), δείχνει να οδηγεί και φέτος την κούρσα στο αεροδυναμικό κομμάτι.
Και οι τρεις οδηγοί της είναι ικανοί για τη νίκη και, με δεδομένο ότι η φετινή χρονιά δείχνει να έχει μικρότερο αριθμό αγώνων λόγω της πανδημίας, δείχνει η πιο δυνατή ως σύνολο. Και βέβαια δεν υποτιμώ την αξία του «El Patron» Loeb και του καλύτερου διαχρονικά team mate Sordo, αλλά η απουσία τους και η εναλλαγή τους στους αγώνες δεν τους βοηθάει να είναι «ζεστοί» και έτοιμοι όσο το ρόστερ της Toyota.
Το μεγάλο πρόβλημα της Toyota όλα αυτά τα χρόνια ήταν η αξιοπιστία του Yaris, και πιστεύω ότι και φέτος θα παίξει καθοριστικό ρόλο. Υπήρξαν και στο Μεξικό προβλήματα στο Yaris του Έβανς, με θεατές να αναφέρουν ότι το Σάββατο το μεσημέρι αρκετές φορές έκανε επισκευές για να μπορέσει να τερματίσει. Αν καταφέρει ο Μάκινεν να εξαλείψει αυτά τα προβλήματα, η ομάδα είναι ικανή να πάει για double! Μένει να δούμε το ρόλο που θα έχει ο Έβανς σε αυτή την προσπάθεια. Έως τώρα δείχνει ικανός να διεκδικήσει και αυτός τον τίτλο, αλλά μένει να δούμε και τη στάση του απέναντι σε team orders, μιας και ο Οζιέ ήδη πέρασε μπροστά στη βαθμολογία.
Στη Hyundai τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα. Το ρόστερ αλλάζει κάθε αγώνα, οι δύο βασικοί οδηγοί αντιμετωπίζονται στα χαρτιά ισότιμα από τον Αντάμο και είναι ελεύθεροι να διεκδικούν σε κάθε αγώνα τη νίκη. Ωστόσο, τα πρώτα σημάδια δυσαρέσκειας εμφανίστηκαν από τον Τάνακ, λέγοντας ότι δεν έχει εμπιστοσύνη στο αμάξι να πιέσει, και μετά το τρομερό του ατύχημα στο Μόντε, το σίγουρο είναι ότι δε θα θέλει να πιέσει πέρα από αυτό το σημείο. Στο Μεξικό αυτό ήταν αρκετό, αλλά στις περισσότερες ειδικές που αυτός ήταν στο όριό του, ο Νεβίλ, με χειρότερη σειρά εκκίνησης, ήταν πιο γρήγορος…
Το μεγάλο πρόβλημα της Hyundai. Ένα αμάξι στημένο από τον Νεβίλ που ταιριάζει μόνο στον Νεβίλ. Ή και όχι; Μήπως ο Βέλγος δεν μπορεί σε συνδυασμό με τους μηχανικούς να ρυθμίσει το i20; Πώς οι σπεσιαλίστες της ασφάλτου, Λεμπ και Σόρντο, δεν μπορούν να έχουν την ταχύτητα του Νεβίλ στο σκουρόχρωμο τερέν; Πώς ο παγκόσμιος Τάνακ δεν μπορεί να τον κοντράρει στα γλιστερά χώματα;
Σίγουρα το Hyundai είναι και δυσκολοδήγητο, στα γρήγορα ειδικότερα κομμάτια, αλλά και πιο δύστροπο στο σετάρισμα, με αποτέλεσμα να είναι πιο γρήγορο και βελτιωμένο στα δεύτερα περάσματα των ειδικών. Αν στα επόμενα τεστ εξέλιξης δεν καταφέρουν να βρουν ρυθμίσεις που να κάνουν τους οδηγούς να νιώθουν σιγουριά, θα είναι αδύνατον να επαναλάβουν την περσινή κατάκτηση στους κατασκευαστές.
Το πρόβλημα δείχνει να βρίσκεται και στο συνδυασμό «ανάρτηση-διαφορικά», αλλά και στην αεροδυναμική ισορροπία. Με τη διακοπή του πρωταθλήματος, θα έχουν την ευκαιρία (γιατί το budget υπάρχει) να ετοιμάσουν πακέτο αναβάθμισης και να επιστρέψουν βελτιωμένοι, μιας και ο Αντάμο έχει δείξει ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατό για να κερδίσει και τους δύο τίτλους. Ο Ιταλός μάνατζερ ξεχωρίζει από τη μέρα που ανέλαβε τα καθήκοντά του, και είναι αυτός που έκανε τη διαφορά στην ομάδα. Κατάφερε να πείσει τον Τάνακ, τον Λεμπ και τους υπόλοιπους οδηγούς της ομάδας να τον εμπιστευτούν και να υπογράψουν! (Με τη «μαμά» Hyundai να φροντίζει για τις παχυλές αμοιβές, βέβαια…)
Το δεύτερο πρόβλημα είναι η διατήρηση των καλών σχέσεων των δύο της βασικών οδηγών, με μόνο στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος Κατασκευαστών. Μια άσκηση που αν κάποιος μπορεί να τη λύσει, αυτός είναι ο Αντάμο. Βέβαια, όσο περνάει ο καιρός και οι βαθμολογίες και ο χρόνος στενεύουν, εκεί τα πράγματα θα δυσκολέψουν πολύ… Μακάρι για εμάς, τους φανατικούς φίλους του σπορ, να έχουμε στο τέλος του πρωταθλήματος και πάλι μία τριπλή μάχη, όπως και πέρυσι, ή ακόμα και τετραπλή (Έβανς).
Στο στρατόπεδο της Ford (M-Sport θα έλεγα καλύτερα), τα πράγματα συνεχίζουν από εκεί που τελείωσαν πέρυσι. Μειωμένο μεν το budget, αλλά το Fiesta εξακολουθεί να είναι ανταγωνιστικό σε άσφαλτο και χώμα στα γρήγορα κομμάτια, καθώς και όπου η πρόσφυση είναι καλή. Και με ένα μεγάλο αβαντάζ!! Δείχνει να είναι το πιο ευκολοδήγητο από τα υπόλοιπα δύο, με το μειονέκτημά του να εντοπίζεται στην έλλειψη πρόσφυσης στο μπόσικο χώμα (ιδιαίτερα στα κλειστά κομμάτια), που έχει ως αποτέλεσμα την έντονη υπερστροφή και το χάσιμο πολύτιμων δευτερολέπτων. Δεν είναι τυχαίο που οι οδηγοί της M-Sport έχουν τα περισσότερα τετ-α-κε από όλους!
Στην M-Sport και τι δε θα έδιναν να είχαν το οδηγικό ρόστερ του 2017. Με Οζιέ και Τάνακ στα πηδάλια, το Fiesta θα ήταν ικανό να διεκδικήσει πολλές νίκες φέτος, ακόμα και κάποιον από τους δύο τίτλους, θα τολμούσα να πω. Αυτό δε μειώνει τους Σούνινεν και Λάπι. Δύο οδηγοί που έχουν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν νίκες (πιο πολύ ο Λάπι, θα έλεγα αν έπρεπε να διαλέξω), αλλά, με περιορισμένο budget δοκιμών και εξέλιξης, όπως όλα δείχνουν, ο Ουίλσον απλώς παίζει καθυστερήσεις μέχρι να έρθει η εποχή των νέων WRCars, όπου το μικρότερο κόστος σε συνδυασμό με πιθανή στήριξη της Ford λόγω υβριδικής τεχνολογίας, να τον επαναφέρουν ως δυνατό παίκτη, δίνοντάς του τη δυνατότητα μεταγραφής πρωτοκλασάτου οδηγού. Ίδωμεν.
Διάλειμμα μεγάλο, λοιπόν, για τους θεατές αλλά και για τους οδηγούς, όμως το σίγουρο είναι ότι ομάδες και μηχανικοί θα προσπαθήσουν μέσα σε αυτό το διάστημα να βελτιώσουν τα οχήματά τους και να περιορίσουν τις πιθανότητες εμφάνισης νέων ή παλαιότερων μηχανικών βλαβών στο μέλλον.
Προς το παρόν, αλλά και για όσο ακόμα χρειαστεί, «Μένουμε Σπίτι», και με μυαλό και προσοχή κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να προστατεύσουμε την υγεία όλων! _Λάμπρος Αθανασούλας
