Πώς η αυτοκινητοβιομηχανία βρίσκει τρόπους ώστε να παραμένει επικερδής στο δυσμενές οικονομικό περιβάλλον που διανύουμε.
Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία του ACEA, του Συνδέσμου των Ευρωπαίων Κατασκευαστών Αυτοκινήτων, ο περασμένος Μάιος ήταν ο ενδέκατος κατά σειρά μήνας που η ευρωπαϊκή αγορά αυτοκινήτου εμφανίζει μειωμένες πωλήσεις. Εντούτοις, κάποιες εταιρείες κατάφεραν να εμφανίσουν εντυπωσιακά δείγματα υγείας υπό τις παρούσες συνθήκες, με ορισμένες μάλιστα να εμφανίζουν ακόμα και διψήφιο ποσοστό στην αύξηση της κερδοφορίας τους. Ας δούμε πώς…
Η ανεπάρκεια ημιαγωγών, απότοκο της πανδημίας, και εν συνεχεία η έλλειψη καλωδιώσεων και πρώτων υλών εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία ώθησαν τις αυτοκινητοβιομηχανίες να αναθεωρήσουν το παραγωγικό τους μοντέλο. Παρά τις διαβεβαιώσεις πολλών εταιρειών ότι κατανέμουν αναλογικά σε όλη τους την γκάμα τα υλικά αυτά που σπανίζουν, η πραγματικότητα είναι πως δίνουν σαφή προτεραιότητα στα μοντέλα εκείνα, αλλά και στις αντίστοιχες εκδόσεις τους, που εξασφαλίζουν μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους.
Στη συνέχεια, τα διαθέσιμα αυτοκίνητα προωθούνται εκεί όπου επίσης θα επιστρέψουν περισσότερο κέρδος για τους κατασκευαστές. Οι πωλήσεις λιανικής προτιμώνται έναντι των εταιρικών πωλήσεων, ενώ γίνεται επιλογή και μεταξύ των διαφορετικών αγορών. Αν, για παράδειγμα, ο αντιπρόσωπος μιας χώρας είχε διαπραγματευτεί πιο αποτελεσματικά την τιμή ενός μοντέλου, περιορίζοντας το κέρδος του εργοστασίου, το τελευταίο θα προτιμήσει τώρα να προωθήσει τη διαθέσιμη παραγωγή στις αγορές που θα του γυρίσουν πίσω περισσότερα χρήματα.
Η αυτοκινητοβιομηχανία προσγειώνει τους στόχους της
Απομακρυνόμαστε λοιπόν με γρήγορους ρυθμούς από το μοντέλο εκείνο που στόχευε στην υψηλότερη δυνατή παραγωγή, που φυσικά έφερνε περισσότερες θέσεις εργασίας τόσο μέσα στις αυτοκινητοβιομηχανίες όσο και στους προμηθευτές. Το ζητούμενο πλέον είναι η μεγιστοποίηση της κερδοφορίας για κάθε αυτοκίνητο που κατασκευάζεται. Με τη ζήτηση να είναι πολύ μεγαλύτερη από την παραγωγή αυτοκινήτων, οι εταιρείες, πολύ απλά, σήμερα παράγουν ό,τι και όποτε θέλουν και στην τιμή που τους εξυπηρετεί.
Αντίστοιχα, οι αγοραστές εν μια νυκτί έχουν αποδεχθεί ότι το αυτοκίνητο που θα παραγγείλουν μπορεί να έρθει σε τρεις, έξι, ή ακόμα και δεκαπέντε μήνες, και μάλιστα χωρίς εγγύηση τιμής, κάτι άλλωστε αναμενόμενο όταν ο πληθωρισμός τρέχει με νούμερα άλλων εποχών.
Με το κόστος των συμβατικών αυτοκινήτων αλλά και των καυσίμων «στον Θεό», μήπως αυτή θα ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να επιταχυνθεί το πέρασμα στην ηλεκτροκίνηση; Αναμφίβολα, τα πράγματα θα κυλίσουν προς τα εκεί, όχι όμως με εντυπωσιακούς ρυθμούς, καθώς τα συγκεκριμένα μοντέλα διαθέτουν ακόμα μικρό περιθώριο κέρδους και είναι απαιτητικά σε ό,τι αφορά τα υλικά που σπανίζουν.
Ύστερα απ’ όλα αυτά, πολλοί φοβούνται πως το όνειρο απόκτησης ενός καινούργιου αυτοκινήτου θα παραμείνει για πάντα πιο μακρινό. Ποιος άραγε μπορεί να κάνει μια ασφαλή πρόβλεψη για όσα θα ακολουθήσουν τους επόμενους μήνες; Μένει να δούμε κατά πόσο θα αντιστραφεί η κατάσταση, όταν πλέον θα εκλείψουν όλοι εκείνοι οι λόγοι που ανέτρεψαν την ομαλή λειτουργία της αγοράς. Αν όχι, ίσως αποδειχθεί η κατάλληλη ευκαιρία που πάντα αναζητούσε η κινέζικη αυτοκινητοβιομηχανία για να πατήσει πόδι στη Δύση. Με τον έναν, λοιπόν, ή με τον άλλον τρόπο, η ισορροπία θα επανέλθει._ Μ. Σ.
