Υπάρχουν περιπτώσεις που, ακόμα και σήμερα, έχεις λόγους ώστε να απολαμβάνεις ό,τι πιο σημαντικό για τον πλανήτη, που είναι η ίδια μας η ζωή.
Επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος, λοιπόν, στην Ιταλία, και να ‘μαστε στο τιμόνι της Alfa 4C. Αμέσως, μάλιστα. Με το καλημέρα στο αεροδρόμιο Μαλπένσα και με διήμερο προορισμό. Με κάτι τέτοιο στο χέρι, δεν έχεις περιθώρια για καθυστερήσεις μέσα από γεύματα και δημόσιες σχέσεις.
Χώνεσαι, μπαίνεις εύκολα και με τη μία, και διαπιστώνεις ότι δεν κάθεσαι απλώς, αλλά φοράς ένα αυτοκίνητο σχεδιασμένο για τον Πραγματικό Οδηγό. Πέρα από τη σχεδίαση, που αρέσει ακόμα και στους παραδοσιακούς λάτρεις της παλιά eType ή στους -ρεαλιστές με άποψη- λάτρεις της Ζ3, είναι πολλά τα στοιχεία που σε συναρπάζουν.
Η θέση οδήγησης, η ορατότητα σε σχέση με το ταμπλό (ορατότητα προς τα πίσω και από το πλάι απλώς δεν υφίστανται), τα paddles που ακολουθούν το τιμόνι και σε προκαλούν να τα χρησιμοποιείς, στη συνέχεια το πακέτο «κινητήρας, φρένα, τιμόνι», αλλά και το κιβώτιο. Δεν υπερβάλλουμε, οι Ιταλοί δεν έδωσαν μόνο το DNA σε ένα διθέσιο καθαρόαιμο, αλλά ασχολήθηκαν και με την ουσία. Ξεπερνάς τις όποιες τάσεις υποστροφής, επιλέγεις να μη φρενάρεις πολύ αργά, ώστε να μη χάσεις το μπροστινό σύστημα στην είσοδο της στροφής, και απολαμβάνεις.
Δεν πρόκειται για αντι-Cayman, αλλά για μια Exige φτιαγμένη από Ιταλούς, και ο νοών νοείτω. Με το χαρακτηριστικό ήχο του κινητήρα αποθηκευμένο στα αυτιά, ακόμα και τη στιγμή που ταλαιπωρείσαι για να βγεις ώστε να την αποχωριστείς, μία είναι η σκέψη. Πότε ξανά, και ξανά, και ξανά. Άλλωστε, το είχαμε σημειώσει όταν την πρωτοείδαμε. Για δαύτη αξίζει να μείνεις στο επάγγελμα, για να την απολαύσεις. Δε διαψευστήκαμε. Καλές γιορτές!
Σ. Χατζηπαναγιώτου ([email protected])
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
