Μισός αιώνας έχει περάσει από τότε που η Porsche παρουσίασε την 911 Carrera RS 2.7, ένα αυτοκίνητο φτιαγμένο για την πίστα, τον δρόμο αλλά και για τους αγώνες.
«Ducktail», «RS» ή «2.7». Στις μέρες μας, η Porsche 911 RS 2.7 είναι γνωστή με διάφορα παρατσούκλια. Αλλά το πιο σημαντικό της χαρακτηριστικό παραμένει ακόμη μοναδικό: ήταν το ταχύτερο γερμανικό αυτοκίνητο παραγωγής της εποχής του και το πρώτο μοντέλο παραγωγής με εμπρός και πίσω αεροτομές – η πίσω μάλιστα «γέννησε» και το προσωνύμιο «ducktail».
Μισό αιώνα πριν, η Porsche ξεκίνησε να μελετά και να αναπτύσσει την 911 Carrera RS 2.7. «Η 911 Carrera RS 2.7 θα ήταν ένα αυτοκίνητο με ιδιαίτερες προδιαγραφές. Έπρεπε να είναι ένα πολύ ελαφρύ, γρήγορο σπορ αυτοκίνητο, θυμάται ο Peter Falk τότε επικεφαλής του τμήματος δοκιμών των αυτοκινήτων παραγωγής της Porsche.
Παρά το γεγονός ότι επρόκειτο για μια έκδοση βασισμένη στην 911, στην ουσία εξελίχθηκε σε μια νέα βάση για αυτοκίνητα που θα έτρεχαν είτε στην πίστα είτε σε ράλλυ διαθέτοντας με πολλές τεχνολογικές καινοτομίες. Η πιο δυνατή έκδοση της πρώτης γενιάς της 911 ήταν και η πρώτη που έφερε την ονομασία Carrera – ένας περιώνυμος χαρακτηρισμός στη γκάμα Porsche. Το βάρος, η αεροδυναμική, ο κινητήρας και το πλαίσιο συνεργάζονταν εξαιρετικά μεταξύ τους. Αρχικά, περίπου 15 μηχανικοί ήταν υπεύθυνοι για την εξέλιξη του αυτοκινήτου από τον Μάιο του 1972 καιι μετά, στην συνέχεια όμως προστέθηκαν και άλλοι από την γραμμή παραγωγής.
911 Carrera RS 2.7: Ανέλπιστη επιτυχία
Αρχικά η Porsche προγραμμάτιζε να κατασκευάσει 500 αντίτυπα προκειμένου να «ομολογκάρει» την 911 Carrera RS 2.7 στο Group 4 Special GT. Επί της ουσίας, επρόκειτο για ένα αυτοκίνητο με άδεια να κυκλοφορεί στους δημόσιους δρόμους και με τη δυνατότητα ο ιδιοκτήτης του να μπορεί να παίρνει μέρος σε αγωνιστικές εκδηλώσεις.
Στις 5 Οκτωβρίου του 1972, το νέο μοντέλο παρουσιάστηκε στο Σαλόνι του Παρισιού που τη χρονιά εκείνη έλαβε χώρα στις Βερσαλλίες. Στα τέλη του Νοεμβρίου και τα 500 αυτοκίνητα είχαν ήδη πουληθεί… Η Porsche εξεπλάγη ευχάριστα από την επιτυχία του αυτοκίνητου, καθώς ως τον Ιούλιο του 1973 οι πωλήσεις είχαν τριπλασιαστεί. Συνολικά κατασκευάστηκαν 1.580 αντίτυπα και μετά τα 1.000, η Porsche 911 Carrera RS 2,7 είχε πιστοποιηθεί τόσο στο Group 3 όσο και στο Group 4. Το προαιρετικό πακέτο εξοπλισμού Μ471 οδήγησε την Porsche να κατασκευάσει 200 «ελαφρωμένες» εκδόσεις του αυτοκινήτου με την ονομασία «Sport», ενώ κατασκευάστηκαν ακόμη 55 αγωνιστικές παραλλαγές, 17 βασικά οχήματα και 1.308 εκδόσεις με το προσωνύμιο «Touring» (Μ472).
Το εσωτερικό της 911 Carrera RS 2,7 ‘Light’ (Μ471) περιελάμβανε τα βασικά, ανάλογα με τις απαιτήσεις του αγοραστή και τον χρόνο παραγωγής του αυτοκινήτου. Ανάμεσα σε άλλα στοιχεία, το πίσω κάθισμα, οι μοκέτες, το ρολόι, οι χειρολαβές οροφής και τα… γαντζάκια για τα ρούχα, καθώς και τα υποβραχιόνια, αφαιρέθηκαν. Αν ο αγοραστής το ζητούσε, γίνονταν αντικατάσταση και των βαρύτερων σπορ καθισμάτων με άλλα ελαφρύτερα. Ακόμα και το λογότυπο της Porsche στο καπό ήταν απλώς ένα… αυτοκόλλητο. Συγκρινόμενη με την έκδοση «Touring», η «Sport» ήταν ελαφρύτερη κατά 115 κιλά, ζυγίζοντας συνολικά 960 κιλά. Η δε τιμή αγοράς της ήταν 34.000 γερμανικά μάρκα. Το «Sport» πακέτο (Μ471) κόστιζε 700 γερμανικά μάρκα ενώ το «Touring» (Μ472) 2.500 μάρκα.
Ο εξακύλινδρος μπόξερ κινητήρας με ψεκασμό καυσίμου είχει χωρητικότητα 2,7 λίτρων. Απέδιδε δε 210 ίππους στις 6.300 σ.α.λ., έχοντας ροπή 255 Νm, στις 5.100 σ.α.λ. Αυτή η απόδοση επέτρεπε στην έκδοση «Sport» να επιταχύνει από στάση στα 100 χλμ./ώρα σε 5,8 δευτ., κάνοντας έτσι την 911 Carrera RS 2.7 το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής που έσπασε το φράγμα των 6 δευτ. που είχε τότε θέσει το γερμανικό περιοδικό «auto motor und sport». Η τελική ταχύτητα ξεπερνούσε τα 245 χλμ/ώρα (Touring : 6,3 δευτ. και 240 χλμ/ώρα).
Το «σώμα» του αυτοκινήτου είχε κατασκευαστεί με γνώμονα τη μείωση του βάρους. Λεπτές σε πάχος λαμαρίνες και παράθυρα, εκτεταμένη χρήση πλαστικών μερών και η πλήρης απουσία μόνωσης βοήθησαν στη μείωση του συνολικού βάρους των αγωνιστικών εκδόσεων σε λιγότερο από 900 κιλά που απαιτούνταν για την απαραίτητη πιστοποίηση.
911 Carrera RS 2.7: Η πρώτη με πίσω αεροτομή
Την ίδια στιγμή η αεροδυναμική είχε βελτιωθεί. Το ζητούμενο ήταν να ελαχιστοποιηθεί η άντωση στον εμπρός και πίσω άξονα του αυτοκινήτου στις υψηλές ταχύτητες ώστε να επιτευχθεί ουδέτερη οδηγική συμπεριφορά. Για πρώτη φορά, οι μηχανικοί Hermann Burst και Tilman Brodbeck, μαζί με τον σχεδιαστή Rolf Wiener, εξέλιξαν μια πίσω αεροτομή, δοκιμάζοντάς την τόσο στη σήραγγα αεροδυναμικής όσο και στην πίστα. Στόχος ήταν αφενός να διατηρηθεί η χαρακτηριστική σχεδίαση του πίσω μέρους της 911, αφετέρου να μειωθούν οι αρνητικές επιδράσεις της οπισθέλκουσας και να βελτιωθεί η αεροδυναμική.
Η επίδραση της αεροτομής ducktail κρατούσε κολλημένη στον δρόμο την 911 Carrera RS 2.7 στις υψηλές ταχύτητες και επιπλέον τροφοδοτούσε με περισσότερο αέρα τον αερόψυκτο κινητήρα. Όλα αυτά συνέβαιναν χωρίς να αυξάνεται ο συντελεστής οπισθέλκουσας – αντίθετα, η ανώτατη ταχύτητα αυξήθηκε κατά 4,5 χλμ/ώρα.
«Κατά την διάρκεια δοκιμών, ανακαλύψαμε ότι η ψηλότερη αεροτομή βελτίωνε την ανώτατη ταχύτητα, λόγω του ότι μείωνε τον συντελεστή οπισθέλκουσας. Έτσι αυξάναμε σταδιακά το ύψος της αεροτομής προσθέτοντας χιλιοστά μέχρι του σημείου που η οπισθέλκουσα άρχισε να αυξάνεται και πάλι» εξηγεί ο Falk.
Στις 5 Αυγούστου του 1972, οι τρεις εργαζόμενοι της Porsche κατοχύρωσαν την πατέντα (document No. 2238704) στο Γερμανικό Γραφείο Ευρεσιτεχνιών.
911 Carrera RS 2.7: Διαφορετικό μέγεθος ελαστικών
Οι μηχανικοί είχαν επίσης να εργαστούν πάνω στο πλαίσιο. Η Porsche είχε ήδη εμπειρία με τη χρήση φαρδύτερων ελαστικών πίσω – και ως εκ τούτου οι μηχανικοί τα δοκίμασαν και στην 911 Carrera RS 2.7. «Θέλαμε να βελτιώσουμε το κράτημα και την συμπεριφορά, τοποθετώντας φαρδύτερα πίσω ελαστικά καθώς το περισσότερο βάρος ήταν στον πίσω άξονα» θυμάται ο Falk.
Για πρώτη φορά στην Porsche ένα αυτοκίνητο παραγωγής προσφέρονταν με διαφορετικών διαστάσεων ελαστικά εμπρός και πίσω. Οι σφυρήλατες ζάντες της Fuchs ήταν διαστάσεων 6 J×15, με ελαστικά 185/70 VR-15 εμπρός, με τις αντίστοιχες διαστάσεις πίσω να είναι 7 J×15 και 215/60 VR-15.
Για να χωρέσουν οι φαρδύτεροι τροχοί, η Porsche αύξησε το πλάτος του αμαξώματος κατά 42 χλστ., στο τμήμα που ήταν οι πίσω θόλοι. «Όταν είδαμε ότι αυτές οι αλλαγές λειτουργούσαν καλά τόσο σε επίπεδο εξέλιξης, παραγωγής αλλά και πωλήσεων, το καθιερώσαμε σε όλα τα επόμενα μοντέλα» συνεχίζει ο Falk.
911 Carrera RS 2.7: H πρώτη αγωνιστική επιτυχία
Με την αλλαγή στους κανονισμούς των σπορ πρωτότυπων που εμπόδιζαν την περαιτέρω εξέλιξη λόγω του νέου ορίου στους κινητήρες (βλ. 3,0 λίτρα), η Porsche «έκλεισε» κάπου εκεί μια πολύ επιτυχημένη εποχή. Μετά το αγωνιστικό ντεμπούτο της 911 Carrera RSR (Racing Sport Racing) με ένα εξαιρετικά φαρδύ αμάξωμα στο Γύρο της Κορσικής τον Νοέμβριο του 1972, η Porsche αποφάσισε το 1973 να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην επιτυχημένη πορεία της 911.
Στις αρχές του Φεβρουαρίου του 1973, μία RSR με οδηγούς τους Peter Gregg και Hurley Haywood τερμάτισε πρώτη στις 24 Ώρες της Daytona με διαφορά 22 γύρων από τον δεύτερο. Αν μη τι άλλο, επρόκειτο για μια εξαιρετική αρχή μιας νέας περιόδου. Ακολούθησαν οι Herbert Müller και Gijsvan Lennep νικώντας στο Targa Florio τον Μάιο του 1973. «Αυτή ήταν μια σημαντική νίκη για μας, καθώς μας έδειξε ότι η RSR με την μεγαλύτερη πίσω πτέρυγα ήταν πολύ γρήγορη τόσο στις πίστες όσο και στα ράλλυ» θυμάται ο Falk.
Στην πρώτη της αγωνιστική σεζόν, η 911 Carrera RSR κατέκτησε τρία διεθνή και επτά εθνικά πρωταθλήματα, βάζοντας τα θεμέλια για τις επιτυχίες της 911 στις δεκαετίες που ακολούθησαν. Στο δε International Race of Champions (IROC) τον Οκτώβριο του 1973, ο Αμερικανός Roger Penske διέθεσε 12 πανομοιότυπες 911 Carrera RSR 3.0 σε οδηγούς από διαφορετικές κατηγορίες αγώνων, προκειμένου να ανταγωνιστούν μεταξύ τους.
Με την 911 Carrera RS 2.7 η Porsche δεν ανέπτυξε μόνο ένα σπορ αυτοκίνητο για χρήση σε πίστα, αλλά συγχρόνως ένα όχημα που οι πελάτες μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τόσο ως καθημερινό μεταφορικό μέσο, όσο και σε αγώνες.
Εισήγαγε, με άλλα λόγια, το grand touring αυτοκίνητο στις πίστες. Χαρακτηριστική άλλωστε ήταν η περιγραφή της σχετική διαφήμιση της εποχής:
«Το ρεπερτόριό της; Από τον δρόμο προς την πίστα και ξανά πίσω στο σπίτι. Δευτέρα στο γραφείο. Τρίτη στη Γενεύη, επιστροφή το βράδυ.Τετάρτη για ψώνια. Στην πόλη. Μποτιλιάρισμα. Τραγική κίνηση, αλλά καθόλου αιθάλη στα μπουζί, κανένα παράπονο από τον συμπλέκτη. Πέμπτη στους επαρχιακούς δρόμους, στην εθνική οδό, στο χωματόδρομοι, σε τμήματα με έργα υπό κατασκευή. Παρασκευή, μικρές διαδρομές και επαναλαμβανόμενες κρύες εκκινήσεις. Σάββατο ταξίδι με αποσκευές στη Φινλανδία. Carrera RS, γεμάτη ανεξάντλητα αποθέματα σε σπριντ και μαραθωνίους».
Το όνομα Carrera
Η λέξη «Carrera» κοσμούσε για πρώτη φορά την πλάγια όψη της 911 Carrera RS 2.7. Η ισπανική λέξη σημαίνει «Race» στα Αγγλικά, ενώ το RS στην πίσω αεροτομή σημαίνει Rennsport ή αλλιώς racing. Για την Porsche έμπνευση αυτού του ονόματος ήταν η Carrera Panamericana. Το 1953, η Porsche κέρδισε την πρώτη της νίκη σε αγώνα αντοχής με την 550 Spyder. Στη συνέχεια, το 1954, τερμάτισε στην τρίτη θέση της γενικής κατάταξης, κάτι που πυροδότησε τη νέα προσθήκη στην ονομασία.
Στα χρόνια που ακολούθησαν η Porsche χρησιμοποίησε το όνομα «Carrera» στα πιο δυνατά της μοντέλα με κινητήρες τεσσάρων εκκεντροφόρων, όπως η 356 Α 1500 GS Carrera και η 356 Β 2000 GS Carrera GT. Το «Carrera» υπήρχε στο πίσω μέρος της 904 Carrera GTS από το 1963, καθώς και στην 906 Carrera 6 από το 1965. Τελικά, αποδείχθηκε ότι ήταν το ιδανικό όνομα για τις κορυφαίες εκδόσεις της 911.
«Θέλαμε να συνδέσουμε το ήδη διάσημο όνομα Carrera με ένα αυτοκίνητο παραγωγής και το πώς αυτά τα δύο θα συνδυάζονταν με τον καλύτερο τρόπο», τονίζει ο Harm Lagaaij, σχεδιαστής εκείνης της εποχής στην Porsche.
Εκτός από το όνομα Carrera, η Porsche είχε μερικά ακόμη ατού να προσφέρει που τραβούσαν το βλέμμα: 29 διαφορετικοί χρωματικοί τόνοι ήταν διαθέσιμοι, μερικοί πραγματικά εντυπωσιακοί, όπως οι Bright Yellow, Red και Blood Orange, ενώ διαθέσιμοι ήταν και οι αποκλειστικοί χρωματισμοί που επέλεγε κάθε αγοραστής.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
