Όταν η σύντροφος εργάζεται 12 ώρες την ήμερα Αύγουστο μήνα και έχεις χρόνο, θέλεις ένα δυνατό παυσίπονο για την επιβίωση σε μια περίπου άδεια Αθήνα…
Δεν της ταιριάζει η ησυχία της πρωτεύουσας. Βλέπετε, ήταν και εκείνες οι ημέρες του lockdown που στη θύμηση τους ανατριχιάζεις. Σε κάθε περίπτωση, η οδήγηση τέτοιες ημέρες στο περιθώριο της Αττικής και ακόμα παραπέρα, είναι περίπου όπως το περπάτημα στο κέντρο της πόλης αξιοποιώντας τα λίγα φαρδιά πεζοδρόμια ή τους ελάχιστους πεζόδρομους, αποφεύγοντας τις κλίσεις.
Με το «αμάξι», όπως γράφεται στα social media, είναι διαφορετικά. Βλέπετε, πέρασαν 50 χρόνια από την εποχή που το Κολωνάκι-Φωκίωνος-Φιλοθέη και η επιστροφή στον πλάτανο, ήταν ειδική διαδρομή. Η βόλτα στο Σούνιο, η τέλεια διαδρομή, η σπάνια, με το σχετικό κόστος που δεν ήταν πάντα αντιμετωπίσιμο στα 17-19 σου χρόνια…
Σήμερα…
Αν το καύσιμο υφίσταται και αφού έχεις εξαντλήσει την περιβόητη Αθηναϊκή Ριβιέρα, ακόμα και για τη μονοήμερη βόλτα σου θέλεις ως όχημα κάτι γήινο σε κόστος και προβλέψιμο στις αντιδράσεις.
Αυτοκίνητο, από αυτά τα λίγα σούπερ μίνι σε GTi εκδοχή. Όπως το καλό Fiesta ST του Car Center που όμως δεν τολμάς αφού οφείλεις να συμπαραστέκεσαι στην προετοιμασία του Νώντα Καρανικόλα για το ΡΑ, με γεγονός πως ο ΝK συμμετέχει για να οδηγήσει και όχι για να μαζέψει αυτόγραφα από τους άλλους, τους ξένους με τα Fiesta Rally3. Έτσι πάει αυτό. Κάποιοι Έλληνες πάνε συνειδητοποιημένα για να πολεμήσουν, ευτυχώς αρκετοί για την αξιοπρέπεια όλων μας, κάποιοι ελάχιστοι για τα ρέστα από τις χορηγίες τους, άλλοι για το όνειρο, όσοι και για την εμπειρία.
Ευπρόσδεκτοι, όλοι παρά τις απορίες μας. Γεγονός πως ούτε δανικά ζήτησαν, ούτε στέρησαν χορηγίες από ικανούς στα πιτς και απλά αναρωτιόμαστε και προβληματιζόμαστε, αφού έχουμε WRC με Έλληνες που οδηγούν αυτοκίνητα της κατηγορίας R και δεν έχουμε πανελλήνιο πρωτάθλημα. Και αν φίλε αγωνιζόμενε δεν έχεις ρόλο και χιλιόμετρα εδώ στο μεταξύ μας που χρησιμεύει και για τη βελτίωση σου, τι το θέλεις το εκεί στο WRC; Σύμφωνοι, όπως το βλέπει ο καθένας και μακάρι να καταφέρουμε να ερμηνεύσουμε, σβήνοντας από τη μνήμη τη διαδρομή μιας ολόκληρης γενιάς και ακόμα παραπέρα…
Επιλέγοντας
Αντίστοιχα, λείπει ο Τάκης για να ζητήσεις το GR και να τον δεις να χαμογελάει, ενώ ο Λάμπρος κρύβει το i20 N μην του το αρπάξεις τέτοιες ημέρες που θέλει να το φοράει και να νιώθει ζεστός. Το i20 Ν με το 6άρι στο χέρι, ακούγεται όπως πρέπει ενώ ταιριάζει απόλυτα με την εποχή. Επιλέγοντας τη σωστή διαδρομή με στοιχεία ειδικής και βέβαια στο σωστό χρόνο. Με ή χωρίς φώτα, ιδανικά τα ξημερώματα. Είπαμε όπως όταν αθλείσαι πριν ανέβουν οι θερμοκρασίες…
Σε κάθε περίπτωση, μονόδρομος το Peugeot 208 GTi και εδώ έχουμε ένα αρσενικό GTi πενταετίας που το λατρεύει ο βετεράνος. Καταρχήν, κρύβει τα χρόνια του με ατού την ποιότητα κατασκευής του, ενώ όντας αποφασισμένος, σε επιδόσεις δεν χάνεις από τα σύγχρονα. Υστερεί σε κάποια σημεία σε κατευθυντικότητα ενώ έχεις την αίσθηση ότι είναι πιο βαρύ όταν σε αποζημιώνει στον πιο χαλαρό ρυθμό. Κυλάει με έναν πολιτισμένο, ιδιαίτερα ποιοτικό τρόπο που δεν θα βρεις σε σύγχρονες προτάσεις, ακόμα και από την Peugeot…
Οδηγώντας…
Το κυριότερο, προκαλείς τα ακούσματα του κινητήρα αλλάζοντας συχνά ταχύτητες ακόμα και όταν δεν χρειάζεται. Άλλωστε, προσφέρεται ώστε να ακουμπήσεις στο πλαίσιο και να αξιοποιήσεις τον κινητήρα που λειτουργεί από χαμηλά. Αν τότε που οδηγούσες το καλό GTi με τον 1.6 σε ρωτούσαν πως το σκέφτεσαι σε 35 χρόνια έτσι θα το περιέγραφες. Ζωντανό σε κάθε διαδικασία με τους Γάλλους να έχουν νικήσει το βάρος σε κάθε μέτρηση…
Είπαμε αυτοκίνητο του 2016, στα χέρια μας από το 2017 και μια χτυπημένη δεξιά πόρτα μπροστά είναι ο μόνος λόγος ώστε να μην το επικοινωνείς ως εντελώς καινούργιο… Λάμπει και μέσα και αυτό το σύνολο σε προκαλεί ώστε να οδηγείς εδώ γύρω αλλά και παρά πέρα όπως πρόσφατα στην περίπτωση μας…
Μαγική Ιτέα…
Μόλις που χαράζει όταν στρίβεις ερχόμενος από τη Δεσφίνα. Έχεις ταξιδέψει μέχρι το Δίστομο αλλά μετά οδηγείς αξιοποιώντας όλο το δρόμο, ακόμα και όταν δεν βλέπεις. Έχει ησυχία, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Όμως, είναι απίστευτη η σιγουριά που εμπνέει ο παλιός. Αίσθηση σιγουριάς που έχουμε νιώσει και σε Impreza GT πρώτης γενιάς. Αυτοκίνητα που σου επιτρέπουν να διορθώσεις ανά πάσα στιγμή. Θα πείτε το GΤi γέρνει και συμφωνούμε συμπληρώνοντας τόσο το καλύτερο. Όταν το αυτοκίνητο γέρνει, απορροφάει, δεν σηκώνει τροχούς και δεν σπινάρουν οι κινητήριοι τροχοί, στοιχεία που προδίδουν ποιότητα, απλά πηγαίνεις πολύ γρήγορα και είσαι και ασφαλής. Το ζητούμενο. Ξέρουμε καλά το κατέβασμα μέχρι την Ιτέα που προσφέρεται και για ανεφοδιασμό στου Θύμιου, που διδάσκει και φιλοξενία. Ανοικτός από τα χαράματα, ενώ πρωινός είναι και ο Χρίήστος της Μισλέν πιο κάτω αριστερά στο δρόμο για το Γαλαξίδι. Η αφετηρία της ε.δ Βωξίτες στη θέση τους και δεν έχεις αμφιβολία πως ο κακός δρόμος χθες, θα είναι όπως πρέπει για τον αγώνα. Εξαιρετικό το οδόστρωμα για το Γαλαξίδι, ενώ το ανέβασμα από την Ερατεινή δείχνει να γυαλίζει αλλά δεν γλιστράει. Τα ακούσματα από τον κινητήρα έχουν περιορίσει τους ήχους από το ράδιο και σκέπτεσαι ότι σε αυτό το κατέβασμα νωρίτερα είχαν πρόβλημα αυτοκίνητα των 1.000 κιλών, όταν το δικό μας φλερτάρει στα 1.200. Αν κάπου διδάσκουν σήμερα, είναι στη διαχείριση της μάζας. Κρύβουν βάρος που εκτοξεύθηκε με τα καλούδια της παθητικής ασφάλειας.
Οι σκέψεις, μας οδηγούν προς Βουνιχώρα, αλλά επιλέγουμε άμυνα, επιστρέφουμε στην Άμφισσα και πάμε ανάβαση για Δελφούς… Καφές; Στο Ορχομενό, στις κυρίες με τις σπιτικές πίτες, οπότε έχουμε ακόμα δρόμο. Κατεβήκαμε σβέλτα από το βουνό στη θάλασσα αλλά πως θα ανέβουμε με 200 ίππους; Αρκούν;
Πως φορτώνει ο κινητήρας…
Όπως οι προδιαγραφές του. Εντυπωσιακά και εδώ αντιλαμβάνεσαι την εξαιρετική επιλογή των σχέσεων της μετάδοσης. Το έχουν οι Γάλλοι και δεν κρύβεται… Μέσα στους Δελφούς και στην Αράχοβα, πας σιγά αλλά με μια ταχύτητα κάτω ώστε να ακούγεται και να συναρπάζει. Εγωιστικό θα πείτε, γοητευτικό θα απαντήσουμε και σύμφωνοι να πάμε σιγά αλλά με τον τρόπο μας. Από Αράχοβα για Λειβαδιά ξέρουμε το δρόμο απ’ έξω οπότε το ρίχνεις μέσα στη στροφή με τη φόρα του και ό,τι προκύψει… Κλείνεσαι καλά και ανορθόδοξα, μήπως και έχεις αντίθετες επισκέψεις και όταν βεβαιωθείς για τη μοναξιά σου, ισιώνεις και σανιδώνεις ανεβάζοντας αμέσως ταχύτητα…
Έχει γρήγορα και έξυπνα κομμάτια εδώ και είσαι με το σωστό αυτοκίνητο οπότε και συνδυάζεις λίγο ανοικτό παράθυρο με 20 βαθμούς στον κλιματισμό. Το ράδιο κλειστό. Πολλά παράσιτα, που δεν ταιριάζουν με τον ήχο του 1,6 με τούρμπο. Δεν ακούγεται όπως το GTi του ΝΤ ή το 1.9 του Μίλτου, αλλά ακούγεται υπέροχα και ανταποκρίνεται περίφημα.
Καφές λοιπόν στον Ορχομενό και ξανά καύσιμα λίγο παρακάτω στη BP όπου και “Γρηγόρης” με την καλύτερη γκουρού του πλανήτη και η διαδρομή μας δεν χαρακτηρίζεται από το γνωστό, που όπως λέγεται, τα διόδια ξεπερνούν τη βενζίνη. Αγοράσαμε με 2,070 από την ΕΛΙΝ στη Βαλτινών, γειτονιά μας πλέον και με ανεφοδιασμό σε Ιτέα και Ορχομενό ο μέσος όρος δεν άγγιξε τα 2,200 ευρώ για κάθε λίτρο…
Στοιχίζει, αλλά αξίζει και το αντιλαμβάνεσαι όταν επιλέγεις να μην επιστρέψεις ευθεία από την Αττική οδό που έχει σώσει την Αθήνα, αλλά να πας από Διόνυσο-Πεντέλη, προσεγγίζοντας το κέντρο από τον Περιφερειακό του Υμηττού.
Σε δουλειά να βρισκόμαστε; Απλά, ό,τι μας κρατάει ζωντανούς ώστε να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε και σε απρόοπτα που τα διαχειρίζεσαι χάρη στην οικογένεια σου και στο επαγγελματικό μας περιβάλλον που δεν απέχει.
Καλή συνέχεια και όσοι επιστρέφετε, όπως οι συνεργάτες μας ή όσοι θα λείψετε να θυμάστε ότι οι μετακινήσεις μας απαιτούν καθαρό μυαλό προσαρμοσμένο αποκλειστικά στην οδήγηση μας. Τα σέβη μας, Αγαπητοί._ Σ.Χ.
