Οικογενειακώς συμμετέχουν οι De Mevius στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο Cross Country, το οποίο ξεκίνησε στην Ανδαλουσία. Ο Gregoire με τους δύο γιους του Guillaume και Ghislain.
Το Ράλι Ανδαλουσίας που διεξήχθη πριν από μερικά Σαββατοκύριακα, ήταν ο πρώτος φετινός αγώνας για το Παγκόσμιο Κύπελλο (όπως το ονομάζει η FIA) των Cross Country Rallies. Ενός θεσμού που υπάρχει από το 1993 αλλά δεν είχε ποτέ την αίγλη που προσπαθεί να του δώσει η Διεθνής Ομοσπονδία τα τελευταία χρόνια.
Φέτος ο θεσμός περιλαμβάνει 7 αγώνες και το ξεκίνημα ήταν εντυπωσιακό τόσο από πλευράς συμμετοχών, όσο και από πλευράς φυσικού περιβάλλοντος, κάτι στο οποίο ποντάρει πολύ η FIA. Οι όμορφες εκτάσεις της Ανδαλουσίας που φιλοξένησαν αυτόν τον αγώνα, προσέφεραν ένα ξεχωριστό πεδίο για τους επαγγελματίες φωτογράφους, οπερατέρ αλλά και τους μάνατζερ που ασχολούνται με την προβολή, για ορισμένες εικόνες επιπέδου Ράλλυ Ντακάρ.
Η νίκη πήγε στον Nasser Al Attiyah αλλά εκεί ήταν και ο Carlos Sainz και ο Mattias Ekstrom και γενικώς πολλοί ακόμη ενδιαφέροντες τύποι του παγκοσμίου motorsport. Μάλιστα, αν δεν το έχετε μάθει ήδη ξέσπασε και καυγάς μεγάλος, ανάμεσα στον Al Attiyah και τον Sainz. Twitterικός καυγάς, μην φανταστείτε πως έπαιξαν ξύλο. O Sainz πόσταρε στο twitter ένα βίντεο του Καταριανού που έκοβε δρόμο και άνοιξε τον “ασκό του Αιόλου”, αφού δέχτηκε σωρεία απαντήσεων με τα δικά του κοψίματα από διάφορα Rally Dakar, κατά καιρούς.
Εμένα πάντως με τσίγκλισε η παρουσία μπαμπά και γιου De Mevius. Έχοντας πάντα μια αναίτια συμπάθεια για τα αουτσάιντερ αυτού του κόσμου, θυμάμαι από παιδί τον Gregoire De Mevius να μου κάνει εντύπωση. Μπορεί να έφταιγε λίγο το περίεργο όνομα καθώς εκείνες τις εποχές που δεν καταλάβαινα από Βαλόνους, Φλαμανδούς και άλλα τέτοια, αλλά σίγουρα είχε παίξει ρόλο πως ήταν πάντα ένας από τους οδηγούς που δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί τελικά δεν κατάφερνε να είναι ένα μεγάλο όνομα στα ράλι.
Θέλω να πω, πως το όνομά του, την δεκαετία του ‘90 ήταν από τα βασικά του Ράλλυ Ακρόπολις και πιθανώς και του Παγκοσμίου, το οποίο τότε δεν παρακολουθούσα με την ίδια ζέση που το έκανα αργότερα. Ήταν μια ευγενική φυσιογνωμία και όπως θυμάμαι και από τις ιστορίες των μεγαλυτέρων, έχαιρε πάντοτε ιδιαίτερης εκτίμησης για τις οδηγικές του ικανότητες.
Η τελευταία από τις 4-5 παρουσίες του στις ελληνικές ειδικές ήταν με το Escort το 1997 όταν έφτανε μέχρι την έβδομη θέση, σε έναν αγώνα που είχε κερδίσει ένας από τους πρόσφατους του αντιπάλους στην Ανδαλουσία, ο Carlos Sainz. Ασφαλώς η πιο ξεχωριστή του στιγμή ήταν νωρίτερα, το 1991 συγκεκριμένα, όταν κέρδισε την κατηγορία παραγωγής με το Sunny GTI-R στην κόντρα της Nissan Βελγίου με την Nissan Ελλάδας και τον δικό μας, «Στρατισσίνο».
Η Ανδαλουσία είναι όμως το θέμα μας. Αυτά τα έγραψα για να ιντριγκάρω τον Διευθυντή των 4 Τροχών, ώστε να θυμηθεί τα παλιά και καλά. Στην Ανδαλουσία λοιπόν, ο Gregoire ήταν “αντίπαλος” και με τους δύο γιούς του. Τον μεγαλύτερο τον Ghislain αλλά και τον νεότερο, τον Guillaume.
Ο Guillaume ήταν περίπου η αποκάλυψη του Cross Country Ανδαλουσίας. Είχε φτάσει μέχρι την έκτη θέση της Γενικής και ήταν στην πρώτη της κατηγορίας του πριν οδηγηθεί σε εγκατάλειψη, περίπου 100 χλμ., και έχοντας διανύσει σχεδόν 1.100 για να φτάσει στο μέσον της τελευταίας ειδικής.
Ως ο νεότερος αυτής της οικογένειας οδηγών αγώνων ράλλυ, ο Guillaume είναι και ο λιγότερο έμπειρος. Είναι γρήγορος αλλά δεν μοιάζει να μπορεί να ξεφύγει από το βασικό χαρακτηριστικό της οικογενείας, το οποίο είναι να βρίσκεται μια – δύο σκάλες κάτω από το επίπεδο που θα φέρει την κορυφαία, διεθνή διάκριση.
Πρωταθλητής Junior το 2017 έκανε την μετάβαση στις κορυφαίες κατηγορίες αλλά δεν ακολούθησε αντίστοιχη πορεία. Πέρσι ήθελε να διεκδικήσει τον τίτλο στο Βέλγιο και με συνοδηγό τον νυν του Neuville, με το περίεργο όνομα, ξεκίνησαν με ένα C3 R5. Τα πρώτα αποτελέσματα δεν ήταν αυτό που περίμεναν και τους “έσωσε” ο COVID-19 για να τελειώσει άδοξα η προσπάθεια.
Τώρα το έχει γυρίσει στα Cross Country καθώς θα ακολουθήσει το πρωτάθλημα, το ίδιο θα κάνουν και ο αδερφός του αλλά και ο Gregoire De Mevius ο οποίος μαζί με τα γονίδια των αγώνων ράλι, κληροδότησε στους γιους του και εκείνα του μόνιμου ρολίστα.
