Εχέγγυα απόλαυσης
Είναι το σχεδιαστικό DNA, οι σπορ καταβολές ή μήπως κάτι μεταφυσικό; Η ημερήσια απόδραση με τη νέα Ducati Scrambler και την ντίζελ έκδοση του Audi TT φιλοδοξεί να δώσει τις απαντήσεις σε έναν ιστορικό αναχρονισμό που κρατάει 44 χρόνια…
ΗΤΑΝ Οκτώβριος του 1971 όταν το εξώφυλλο των 4Τ κοσμούσε μία Ducati Scrambler, ακολουθούμενη από ένα από τα ομορφότερα supercar όλων των εποχών, τη Lamborghini Miura. Μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τη λαχτάρα των αναγνωστών που μεμιάς θα ξεφύλλιζαν το περιοδικό για να βρουν την παρουσίαση των δύο συμβόλων της εποχής, να ρουφήξουν το κείμενο και να ταξιδέψουν με τις εικόνες. Φευ, η δοκιμή δεν υπήρχε πουθενά…
Σαράντα τέσσερα χρόνια αργότερα, με την ευκαιρία της αναβίωσης της Scrambler, ερχόμαστε να επανορθώσουμε: όχι μόνο φωτογραφίσαμε την κίτρινη, ρετρό Ducati με ένα από τα τετράτροχα σχεδιαστικά σύμβολα της εποχής μας, το Audi TT, αλλά και -σε πείσμα του δαίμονα του τυπογραφείου- δημοσιεύουμε το άρθρο από την κοινή συνάντησή τους!
Αναχρονισμοί
Ο συνδετικός κρίκος όλων των προαναφερθέντων οχημάτων είναι ασφαλώς η Audi, ως ιδιοκτήτης πλέον τόσο της Ducati όσο και της Lamborghini. Υπάρχει, όμως, κάτι άλλο που να συνδέει τα δύο οχήματα πέρα από το ιδιοκτησιακό καθεστώς; Δε χρειάζεται παρά να τα δεις δίπλα δίπλα για να καταλάβεις. Πρόκειται για μια δίτροχη και μια τετράτροχη δήλωση διαφοροποίησης από τη μάζα – η οποία μοιάζει πλέον να υπηρετεί περισσότερο τους κανόνες της αεροδυναμικής, παρά αυτούς της καλαισθησίας. Η Scrambler και το ΤΤ έχουν στυλ, εμφάνιση, προσωπικότητα. Προσεγγίζοντας το ίδιο πρόβλημα από διαφορετικούς δρόμους, φτάνουν στο ίδιο τελικό αποτέλεσμα. Η μεν Ducati «ανακυκλώνοντας» τα σχεδιαστικά γονίδια του παρελθόντος, η δε Audi συνεχίζοντας με την τρίτη γενιά του μοντέλου, που στην πρώτη του εμφάνιση, το 1995, αποτέλεσε μια σχεδόν σχεδιαστική παρθενογένεση, με αναφορές στο μπάουχαους του Βάλτερ Γκρόπιους. Υπό την έντονη πίεση της αγοράς, βρέθηκε στην παραγωγή σχεδόν απαράλλαχτο σε σχέση με το πρωτότυπο. Για να καταστεί αυτό εφικτό, χρειάστηκε να χρησιμοποιηθεί για πρώτη φορά η συγκόλληση λέιζερ στην κατασκευή του αυτοφερόμενου αμαξώματος, καθυστερώντας την έναρξη παραγωγής κατά τρία χρόνια. Ένα από τα αυτοκίνητα που θα θυμάσαι, όσα χρόνια κι αν περάσουν…
Το '62 ήμασταν, πάντως, αγέννητοι για να γνωρίζουμε την αίσθηση που είχε προκαλέσει η παρουσίαση της πρώτης Scrambler αρχικά για την αμερικανική αγορά, όπου έγινε -όπως θα λέγαμε σήμερα-… viral πριν περάσει τον Ατλαντικό, το 1968. Βασιζόταν στο στιβαρό πλαίσιο της Diana, συνδυασμένο με μονοκύλινδρους κινητήρες 250, 350 και 450 κ.εκ.
Στη σημερινή της έκδοση θα λέγαμε πως βρισκόμαστε μπροστά στην περίπτωση ενός δίτροχου Mini: μια αισθητική αναβίωση ενός επιτυχημένου μοντέλου, που σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι ρετρό, αφού βασίζεται σε απολύτως σύγχρονα τεχνικά μέρη. Αποτελεί δε ένα διαφορετικό brand, που διαφοροποιείται από το τεχνικό και σπορ προφίλ της Ducati, ενώ προσφέρει ένα oλόκληρο lifestyle υπό τη μορφή αξεσουάρ για αναβάτη και μοτοσυκλέτα, με στόχο την προσέλκυση διαφορετικών και νέων σε ηλικία πελατών. Από τις τέσσερις διαφορετικές εκδόσεις που διατίθενται στο λανσάρισμα, είχαμε στη διάθεσή μας την κατακίτρινη Ιcon· την ίσως πιο πιστή στο παλαιότερο concept (ενδεχομένως και λόγω του κλασικού χρώματος) από τις Urban Enduro, Classic και Full Throttle. Απέναντί της το λευκό ΤΤ στην -απρόσμενη για σπορ κουπέ- έκδοση ντίζελ. Καιρός για «ειδική διαδρομή», λοιπόν, μακριά από την οχλοβοή και τις απειλητικές καιρικές διαθέσεις της πρωτεύουσας.
Γυμνές ντίβες στη γέφυρα της Χαλκίδας
Μια γυμνή μοτοσυκλέτα χωρίς φέρινγκ και ζελατίνα έχει εξ ορισμού μια περιορισμένη ακτίνα δράσης. Ως επί το πλείστον στην πόλη, λιγότερο εκτός. Η Scrambler διαθέτει αυτό το στυλ που «φωνάζει» από μακριά πως πρόκειται για έναν οπτικό «κράχτη» που θα μαγνητίσει τα βλέμματα μεταξύ καφετέριας, πλατείας και μπουτίκ. Διαθέτει, όμως, έναν 2κύλινδρο κινητήρα 803 κ.εκ. (της απερχόμενης Monster 796), που ακόμα και στη «φιμωμένη» έκδοση των 75 ίππων μοιάζει ικανός για κάτι παραπάνω από απλές αστικές μεταφορές. Το θυμόμαστε αυτό σε στάση «ψαράκι» με 200 κοντερίσια, κολλημένοι πίσω από το ΤΤ για slipstreaming!
Ευτυχώς, δεν πρόκειται να πάμε μακριά -μέχρι τη Χαλκίδα, μια διαδρομή που κάλλιστα μπορεί να επιλέξει ο ιδιοκτήτης μιας Scrambler ως κοντινή εκδρομή-, και όχι γιατί η μοτοσυκλέτα δεν μπορεί, αλλά γιατί εμείς δεν αντέχουμε! Από το ξεκίνημα της διαδρομής γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό πως, παρά τη ρετρό εμφάνιση, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια μοτοσυκλέτα καθ' όλα σύγχρονη: σε πλαίσιο, κινητήρα, αναρτήσεις και φρένα. Σε αυτά προσθέστε τα φώτα LED και το ψηφιακό πολυόργανο (σε στρογγυλό πάντως πλαίσιο), και έχετε το «χαρμάνι» που φιλοδοξεί να κάνει τη Scrambler αγαπητή σε ένα νέο κοινό.
Η αλήθεια είναι πως δε θα πούμε όχι σε μερικές ξερογκαζιές καθώς φτάνουμε στην κίνηση της Χαλκίδας, προς ακουστική τέρψη αναβάτη και περαστικών. Είναι ωραίος ο ήχος του 2κύλινδρου (ε, Ducati δεν είναι;), αλλά και άμεση η απόκριση στο γκάζι. Επιταχύνει πρόθυμα από χαμηλά, αλλά και σε όποια περιοχή λειτουργίας -σε αυτό βοηθάει και το χαμηλό βάρος (186 κιλά με γεμάτο ρεζερβουάρ)-, κάτι πολύ χρήσιμο, μιας και η ανάγνωση του στροφομέτρου, που βρίσκεται περιμετρικά των υπόλοιπων ενδείξεων στο στρογγυλό όργανο, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Από το όργανο λείπει επίσης η ένδειξη στάθμης καυσίμου και επιλεγμένης σχέσης. Το ψηλό και πλατύ τιμόνι καθορίζει μια αρκετά όρθια θέση οδήγησης, με άνετη σέλα, που είναι χαμηλότερη (790 χλστ.) απ' ό,τι μας έχει συνηθίσει η Ducati, ενώ ακόμα χαμηλότερη σέλα (770 χλστ.) διατίθεται ως έξτρα.
Στην αντιπέρα όχθη της παλιάς γέφυρας της Χαλκίδας, το Audi TT ξεχωρίζει μέσα από το πολύχρωμο πλήθος των αυτοκινήτων που πηγαινοέρχονται ακατάπαυστα. Πρωτύτερα, στο πρατήριο καυσίμων, ο υπάλληλος μας είχε κοιτάξει με δυσπιστία όταν του ζητήσαμε να βάλει ντίζελ. Ναι, δεν είμαστε συνηθισμένοι να βλέπουμε πετρελαιοκίνητα σπορ κουπέ, όμως ο συγκεκριμένος κινητήρας μπορεί να ανατρέψει πολλά στερεότυπα. Με χωρητικότητα 2,0 λίτρα, 184 ίππους και 38,7 χλγμ. ροπής, έχει όλα τα απαραίτητα εχέγγυα ώστε να θεωρηθεί αντάξιος ενός ΤΤ.
Το πρώτο σοκ, πάντως, μετά την επιβίβαση είναι η μεγάλη οθόνη 12,3 ιντσών, που υποκαθιστά τον παραδοσιακό πίνακα οργάνων, με τα υψηλής ανάλυσης γραφικά της. Δεύτερον, ο συνδυασμός κινητήρα-κιβωτίου που «σκίζει» και, με δεδομένη τη μετάδοση της κίνησης σε δύο μόνο τροχούς, δημιουργεί ένα πακέτο άμεσα ερωτεύσιμο. Τρίτο σοκ η ποιότητα κύλισης. Χαμηλό βάρος (1.265 κιλά), άψογα στημένη ανάρτηση, και το ΤΤ φαίνεται να ίπταται μερικά χιλιοστά πάνω από την άσφαλτο, μένοντας τις περισσότερες φορές ανεπηρέαστο από τα εγκόσμια. Με αυτά τα δεδομένα, αλλά και με τη Scrambler να δείχνει… ανυπόμονη για κλίσεις, η επιστροφή μέσω Ριτσώνας δε μοιάζει απλώς ενδεδειγμένη, αλλά και επιβεβλημένη.
Στροφιλίκια
Είναι ο τρόπος που κουμπώνουν οι 6 ταχύτητες με τη βοήθεια του κοντού επιλογέα και η άρτια κλιμάκωση σε σχέση με το χαρακτήρα του κινητήρα, που σε κάνουν γρήγορα να ξεχάσεις το S Tronic και κάθε ανάλογο σύστημα. Δε χρειάζεται να αλλάζεις συνέχεια σχέσεις, απλώς μένεις στο γκάζι και εκμεταλλεύεσαι το μεγάλο εύρος λειτουργίας του κινητήρα, που ξεκινά να δίνει λίγο πάνω από το… ρελαντί, μέχρι σχεδόν τις 5.000 σ.α.λ. Απλά ξεχνάς ότι οδηγείς ντίζελ -ούτε καν ο ήχος δε σε παραπέμπει σε τέτοιον (μόνο η κατανάλωση θα σ' το θυμίσει αργότερα)- και επιτίθεσαι από στροφή σε στροφή, στοχεύοντας με ακρίβεια, χάρη στο πληροφοριακό τιμόνι. Θα σπινάρουν ενίοτε οι τροχοί, θα υποστρέψουν ίσως ελάχιστα στα πιο κλειστά κομμάτια, αλλά θα μπορέσεις να παίξεις και λίγο με την ουρά, ώστε να τοποθετήσεις το ΤΤ εκεί ακριβώς που θέλεις.
Κάπως έτσι τελειώνεις τη φωτογράφιση με ένα χαμόγελο χαραγμένο ανάμεσα στα αυτιά… Αυτό το ΤΤ είναι ίσως το ιδανικό: κίνηση εμπρός, ισχύς γύρω στα 185 άλογα, χειροκίνητο κιβώτιο – πράγμα που δεν ισχύει μόνο για τη συγκεκριμένη, αλλά και για τις τρεις γενιές του αυτοκινήτου! Απλώς τώρα ήρθε να προστεθεί ο υπέροχος TDI, που στρογγυλεύει όλο το πακέτο και μειώνει την κατανάλωση σε 8 λίτρα/100 χλμ. κατά μέσο όρο, αποδεικνύοντας εντέλει πως δεν πρόκειται για κάποιο ύπουλο μαρκετινίστικο τρικ, αλλά για μια καθ' όλα ολοκληρωμένη πρόταση. Ευχαριστούμε, θα πάρουμε!
Κράνος, γάντια, μπουφάν, έτοιμοι για εκτόξευση στο παράλληλο σύμπαν της Scrambler. Εδώ ο χρόνος μοιάζει να κυλά αντίστροφα, παίρνοντας μαζί του στο χωροχρονικό Καιάδα τα ηλεκτρονικά συστήματα, που μεταδίδονται σαν ιός από μοτοσυκλέτα σε μοτοσυκλέτα. Δεν υπάρχουν προγράμματα απόκρισης γκαζιού ή πολύπλοκα σύστημα πρόσφυσης. Ποιος τα χρειάζεται αυτά, μωρέ; Μόνο ένα «ταπεινό» ΑΒS, και αυτό πολύ είναι. Σαν να θέλει να μας πει να ασχοληθούμε με τα ουσιώδη αυτό το κίτρινο, «ρετρίζον» μηχανάκι. Ατενίζουμε λοιπόν τον κόσμο υπό γωνία στις στροφές, για να ανακαλύψουμε ένα στιβαρό όσο και ευέλικτο σύνολο, εύκολα ελεγχόμενο, που σου μεταδίδει σιγουριά σε κάθε του κίνηση. Το φαρδύ τιμόνι βοηθά στις εναλλαγές των στροφών, όπως και η -κάπως σκληρή αλλά πολύ θετική- ανάρτηση, και ακόμα και ο μονός εμπρός δίσκος φαίνεται να τα βγάζει πέρα στις έντονες επιβραδύνσεις.
Όλα αυτά μαζί με τον άμεσο σε απόκριση και εύστροφο κινητήρα δημιουργούν ένα ισορροπημένο -και σε καμία περίπτωση ρετρό- σύνολο. Μια μοτοσυκλέτα που χαίρεσαι να οδηγείς στην πόλη ή στον επαρχιακό δρόμο. Με μια λογική κατανάλωση 6,5 λίτρων/100 χλμ., δεκάδες ζευγάρια μάτια να σε έχουν ακολουθήσει σε κάθε σου κίνηση στην πόλη και άλλα τόσο αυτιά να έχουν ζηλέψει τη φωνή του ιταλικού V2, ποιος χρειάζεται περισσότερα;
Ομοιοτήτων συνέχεια
Χαλαρή, άνετη, απολαυστική, η Scrambler δείχνει να μη χρειάζεται ούτε ένα παραπάνω άλογο για να σου χαρίσει οδηγική ευχαρίστηση. Κάπως έτσι εξηγείται γιατί πάνω στη σέλα της αισθάνεσαι άνετα με την όποια περιβολή: είτε με vintage δερμάτινο μπουφάν είτε με αθλητικό παπούτσι. Η επιτυχία της έγκειται στο γεγονός πως, παρ' ότι βασίζεται στην αναβίωση ενός ένδοξου παρελθόντος, δεν υποχρεώνει, δε συμβιβάζει, ούτε και «καλουπώνει» εμφανίσεις και συμπεριφορές. Από την άλλη, το Audi TT κάνει την έκπληξη σε τέσσερις τροχούς, συνδυάζοντας σπορ εμφάνιση και χαρακτήρα με έναν κινητήρα που, στα χαρτιά τουλάχιστον, μοιάζει παράταιρος.
Στην πράξη αποδεικνύεται πως αυτό το ΤΤ είναι το κορυφαίο, πιο ολοκληρωμένο και ισορροπημένο όλων. Να, λοιπόν, που ανακαλύψαμε άλλο ένα κοινό χαρακτηριστικό των δύο οχημάτων: αμφότερα εστιάζουν, καθένα με τον τρόπο του, στα της οδήγησης σημαντικά, αποδεικνύοντας πως η υπερθετική ισχύς σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εχέγγυο της οδηγικής απόλαυσης._ Ν. Κ.
ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ…
Η πρώτη Scrambler ήταν μια μοτοσυκλέτα με εκτός δρόμου ικανότητες, που κατασκευάστηκε για τις ΗΠΑ κατ' εντολήν του Τζο Μπερλίνερ της Berliner Motor Corporation. Έκανε αμέσως επιτυχία, και έτσι το εργοστάσιο αποφάσισε να συνεχίσει την εξέλιξή της και να την προσφέρει και στην Ευρώπη. Η δεύτερη γενιά της, του 1968, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το σχεδιασμό της σύγχρονης εκδοχής και ήταν αυτή που λάνσαρε για πρώτη φορά τα έντονα χρώματα, μεταξύ των οποίων και το κίτρινο. Σε αντίθεση με την πρώτη γενιά, όμως, δεν ήταν σχεδιασμένη για εκτός δρόμου διαδρομές. Βασιζόταν στο πολύ καλό πλαίσιο της Diana και χρησιμοποιούσε μονοκύλινδρους κινητήρες 250, 350 και 450 κ.εκ. Στην ευρωπαϊκή αγορά διατέθηκε και με κινητήρα 125 κ.εκ. Η παραγωγή της συνεχίστηκε μέχρι το 1974.
«Ο κινητήρας των 803 κ.εκ. μοιάζει ικανός για κάτι παραπάνω από απλές αστικές μεταφορές. Το θυμόμαστε αυτό σε στάση “ψαράκι” με 200 κοντερίσια, κολλημένοι πίσω από το ΤΤ για slipstreaming!»
«Είναι ωραίος ο ήχος του 2κύλινδρου (ε, Ducati δεν είναι;), αλλά και άμεση η απόκριση στο γκάζι.»
«Το ΤΤ φαίνεται να ίπταται μερικά χιλιοστά πάνω από την άσφαλτο, μένοντας τις περισσότερες φορές ανεπηρέαστο από τα εγκόσμια.»
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
DUCATI SCRAMBLER ICON
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
ΚΥΒΙΣΜΟΣ 803 κ.εκ.
ΚΥΛΙΝΔΡΟΙ V2
ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ 75 ίπποι/8.250 σ.α.λ.
ΜΕΓ. ΡΟΠΗ 6,9 χλγμ./5.750 σ.α.λ.
ΠΛΑΙΣΙΟ
ΤΥΠΟΣ Aτσάλινο χωροδικτύωμα
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ 1.445 χλστ.
ΓΩΝΙΑ ΚΑΣΤΕΡ 24,0 μοίρες
ΥΨΟΣ ΣΕΛΑΣ 790 (770) χλστ.
ΒΑΡΟΣ 186 κιλά (με υγρά και γεμάτο ρεζερβουάρ)
ΡΕΖΕΡΒΟΥΑΡ 13,5 λίτρα
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΥΠΟΣ/ΔΙΑΔΡΟΜΗ/ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ
ΕΜΠΡΟΣ Ανεστραμμένο τηλεσκοπικό πιρούνι/150 χλστ.
ΠΙΣΩ Μονό αμορτισέρ μοχλισμού/150 χλστ./ΠΕ, ΑΕ
ΦΡΕΝΑ (ΑΒS)
ΕΜΠΡΟΣ Δίσκος 330 χλστ.
ΠΙΣΩ Δίσκος 245 χλστ.
ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ
ΜΕΣΗ ΔΟΚΙΜΗΣ 6,5 λίτρα/100 χλμ.
ΤΙΜΗ 8.950 ευρώ
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
AUDI TT ΤDI ULTRA
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
ΚΥΒΙΣΜΟΣ 1.968 κ.εκ.
ΚΥΛΙΝΔΡΟΙ 4 σε σειρά
ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ 184 ίπποι/3.500-4.000 σ.α.λ.
ΜΕΓ. ΡΟΠΗ 38,7 χλγμ./1.750-3.250 σ.α.λ.
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
ΚΙΝΗΣΗ Εμπρός
ΔIAΣTAΣEIΣ
MHK.xΠΛ.xYΨ. 4.177×1.832×1.353 χλστ.
METAΞONIΟ 2.505 χλστ.
ΒΑΡΟΣ 1.265 κιλά
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
ΕΜΠΡΟΣ Γόνατα ΜακΦέρσον, αντιστρεπτική
ΠΙΣΩ Πολλαπλών συνδέσμων, αντιστρεπτική
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 ΧΛΜ./ΩΡΑ 7,3 δλ.
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ 241 χλμ./ώρα
ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ
ΜΕΣΗ ΔΟΚΙΜΗΣ 8,0 λίτρα/100 χλμ.
ΤΙΜΗ 42.300 ευρώ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΘΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
