Ράλλυ Ολύμπιο: Τέτοιες ημέρες

Ο αγώνας ήταν το Ράλλυ Ακρόπολις. Έδενε όμως περίφημα με το Χαλκιδικής, που έδινε στον Έλληνα αθλητή δυνατότητες διεθνούς διάκρισης σε υψηλό επίπεδο. Αντίστοιχα, το Ολύμπιο, με ή χωρίς το Ερμής, που δεν καθιερώθηκε, μας έδινε τη δυνατότητα, ως Έλληνες αθλητές, να φιγουράρουμε ψηλά στις διεθνείς βαθμολογίες.

Το κυριότερο, το Ολύμπιο ήταν η χρυσή ευκαιρία για τέλειες δοκιμές για το ΡΑ, ειδικά τότε, από το ’90 μέχρι το τέλος του αιώνα, και αργότερα. Προέκυπτε μια σχετική γκρίνια σε σχέση με ό,τι χαλούσαν οι δρόμοι για το ΡΑ, αλλά ο Χατζημίχος τούς επανέφερε σε ακόμα καλύτερη κατάσταση. Φοβερός διήμερος αγώνας σε διαστάσεις σημερινού ERC, ισχυρό τεστ και για τον οργανωτή.

Ξεκίνησε η ΕΛΠΑ και -νομίζω επί Διονύση Νέγκα- σωστά δόθηκε η σκυτάλη στον Τάσο Αθανασίου, που μας έδωσε τη δυνατότητα να γράψουμε αγωνιστική ιστορία.

Σε πρώτο πρόσωπο, αν δεν κάνω λάθος, αφού όπως λένε πικραίνω και για το καλό, στο Ολύμπιο, που κερδίσαμε με την κ. Τώνια Παυλή το 1993, πήρε το μάστερ της η κ. Ανίτα Πασαλή, αλλάζοντας δύο ταχύτητες στο ρόλο του αλυτάρχη.

Αγώνας με ενδιαφέρον σε επίπεδο Γενικής, κατηγοριών και κλάσεων που καθήλωναν τους πολλούς θεατές, και αν βρεθείτε με αγωνιζόμενους στα ράλλυ τη δεκαετία του ’90 και αργότερα, σε επίπεδο επιδόσεων με οριακούς ρυθμούς, για το Ολύμπιο θα μιλήσουν.

Το Χαλκιδικής είχε τη λάμψη και τις καλύτερες χωμάτινες του πλανήτη, αλλά εκεί, με επίκεντρο την Ιτέα, ή τα Καμένα, ή και την Αράχωβα, με πέρασμα από τους Δελφούς που «συμμετείχαν» αμήχανα, οδηγούσες στο χώμα όπως στην άσφαλτο.

Χωρίς τα «πάτα-άσε» του ΡΑ της δεκαετίας του 1980. Κορυφαίοι οι χρόνοι χειρουργών καλλιτεχνών, όπως ήταν τα ιερά τέρατα της εποχής. Πετούσαν εκεί οι «Τζίγγερ», Βωβός, «Λέων» Κύρκος, Χατζητσοπάνης, Παπαδημητρίου, Ζήβας κ.ά. Σε ποιοτικό ρυθμό ο Αποστόλου, διαχρονικός ο Μανώλης Παναγιωτόπουλος, σε παιχνίδι με τα όρια ο Σώτος Κοκκίνης και ο χωμάτινος μετρ, ο αείμνηστος Νότης Γιαγνίσης, ο τεχνίτης Μοσχούτης και κυρίως οι τρομοκράτες με τα Α5.

Τους περίμενες. Ο θεατής για να απολαύσει, και οι αγωνιζόμενοι με τα «Ν» για να προλάβουν το έμφραγμα. Όπου κατηφόριζε ήξερες καλά τι μπορούσε ένας Τανούσης, και βέβαια ήταν και οι ποιοτικοί αυτής της συντροφιάς με το περιβραχιόνιο στον Σωτήρη Σκαλτσά και σωματοφύλακες τους Αργυρίου και Βαζάκα. Ντ’ Αρτανιάν ο Σωτήρης Ζιάκας, και αργότερα σε αυτή την παρέα-φωτιά προστέθηκαν ο Νίκος Τσάδαρης, ο Παντελής Τοψής, ο πολλάκις Πρωταθλητής Γρηγόρης Νιώρας, ο Σταμάτης Αθανάσουλας κ.ά. Με συνοδηγούς που κατέθεταν ψυχή και τέχνη για να ακολουθήσουν το κρεσέντο εκτός ορίων των οδηγών τους. Έχει τεράστια ηθική και ουσιαστική ανταπόκριση η άσκηση με μικρό προσθιοκίνητο, διεκδικώντας θέσεις στη Γενική. Το δίδαξε όλο αυτό ο βασιλιάς με το πράσινο Starlet το ’82-’83 και το αναβάθμισε ο Σωτήρης Κοκκίνης με το κόκκινο «205». Μετά είπαμε: τρομοκράτες! Με ατού και τους δικούς μας, τους «Γίνε», που δεν έζησαν τη στιγμή μαζί μας εκεί, όπως και οι φοβεροί καρτίστες, που ήρθαν χώμα αλλάζοντας τα δεδομένα…

Το Ολύμπιο κ.ά.

Ήταν οι δυνατές σχέσεις τότε με τη FIA λόγω ΕΛΠΑ, που της οφείλουμε. Λεπτομέρεια ότι μας δίχασε ο αγώνας του 1991 τότε που υπήρχε ΣΟΑΑ, και μάλιστα με την αποχή μας άλλαξε και η ρότα των αγώνων, αφού μπήκε η Ομοσπονδία σε τροχιά.

Σημαντικό ότι σήμερα, αν αντιλαμβάνομαι σωστά, είμαστε πάλι σε αντίστοιχο επίπεδο με τη FIA, χάρη στην πολιτεία και στην επιτροπή μας των διεθνών, που συντονίζει ο Τάκης Πουρναράκης. Θα φανεί στο παρασύνθημα η αξιοσύνη του ως μάνατζερ, πέρα από τη μόρφωση και την εντιμότητα που τον χαρακτηρίζει.

Κακά τα ψέματα

Σήμερα, τώρα λοιπόν με το pouvoir sportive επιτέλους κατοχυρωμένο από την ΟΜΑΕ, σε χρηματοκιβώτιο μακριά από την πολιτική και άλλους της μικροπολιτικής, είναι το δίπολο Αθανασούλα-Πασαλή που μας επιτρέπει να επικοινωνούμε με τα κέντρα αποφάσεων της FIA σε πολύ υψηλό επίπεδο, με εξαιρετικό τρόπο και με λόγο που τηρείται.

Πρακτική συνδεδεμένη με τη συμπεριφορά του υπουργού Λευτέρη Αυγενάκη. Δεν τηρεί υποσχέσεις, απλώς υλοποιεί όραμα με ευγενή στόχο, που κατά τη γνώμη μας ξεπερνάει το Ράλλυ Ακρόπολις.

Μακάρι να βρει τον εξωστρεφή και έμπειρο συνομιλητή στη μάνα του λόχου, στην ΟΜΑΕ, και να απογειωθούν οι αγώνες αυτοκινήτου. Δυνατό στοιχείο της κοινωνίας, που με μαεστρία μπορεί να συνδεθεί και με την οδική ασφάλεια, ενώ το γνωρίζουν καλά στο ΟΑΚΑ. Στο ημιυπόγειο και στον ημιώροφο.

Η ιστορία γράφεται όπως το έκανε η ΕΛΠΑ, και κρίμα που ακόμη όλο αυτό ενοχλεί, ενώ ευτυχώς πλέον δε διχάζει.

Η πρακτική: Το Ράλλυ Ακρόπολις στο WRC, αγώνας στη Μακεδονία του ΑΟΘ για το ERC, και βέβαια με την επιστροφή του Παρθενώνα, του ΙΡΑ από το ΑΣΜΑ, οι φυσικοί του δημιουργοί… Την ίδια ώρα παρακολουθείς το θίασο των Extreme και το συνδυάζεις με το πόσο αυτοκαταστροφικοί είμαστε και ως διορισμένοι, συνυπολογίζοντας την κατάληξη των Dirt Games.

Σε κάθε περίπτωση, με ευαισθησία και καθαρή στήριξη και στον Έλληνα αθλητή, σε κάθε έκφραση του ελληνικού motorsport, με βάρος στο κάρτινγκ και προοπτική στην ελληνική-εθνική εκπροσώπηση και στο ΡΑ.

Θάρρος και βούληση απαιτείται. Ό,τι θα παρασύρει και την κοινωνία σε βάθος χρόνου, με τον όμορφο τρόπο που το ταλέντο εξελίσσεται σε τέχνη, σε διάφορα σημαντικά επίπεδα.

Η Τέλεια Διαδρομή, άλλωστε, απαιτεί προδιαγραφές με στόχους ως εθνική υπόθεση, μακριά από πελατειακές σχέσεις. Ιερή η σημαία μας, οπότε απαιτείται και σεβασμός για τη χρήση της. Το DNA μας και η δεοντολογία επιβάλλει την ενημέρωση, αλλά δε θα βαφτίσουμε εθνική υπόθεση τη συμμετοχή νέων ή ώριμων που αναζητούν στήριξη-συμπλήρωμα μέσω γνωριμιών για το κέφι τους._ Σ. Χ.